برترین مقالات کامپیوتر
برترین مقالات کامپیوتربرترین مقالات کامپیوتر
برترین مقالات کامپیوتردادن دستورات به رایانه با استفاده از صدا توسط Realize Voice 4.1.
اگر از دادن دستورات به رایانه توسط موس و کیبورد خسته شده اید به دنبال راه آسان تری برای دادن دستورات به رایانه میب اشید ,نرم افزار قدرتمند شرکت Realize Software گزینه ی بسیار خوبی خواهد بود .
Realize Voice نام نرم افزار قدرتمندیست که به شما امکان کنترل کامل محیط ویندوز را از طریق صدا می دهد ! بلی این نرم افزار از آخرین تکتولوژی تشخیص صدا بهره میگیرد صدا ی شما را به اجرای فرمان در سیستم تبدیل می نماید و تا حد بالایی نیاز افراد عادی را از کیبورد و موس در کارهای معمولی روزمره رفع می نماید . کارهایی مانند گشت و گذار در اینترنت , کپی , چسباندن , اجرای نرم افزارهای مختلف , باز کردن پنجره و منو و بسیاری دیگر
برخی ویژگی های نرم افزار Realize Voice :
Voice Macros : کارهای دشوار را تنها کافیست یک بار برای این نرم افزار انجام دهید , خود این نرم افزار به صورت Macro آن عملبات را ضبط نموده و بلافاصله پس از گرفتن دستور برایتان انجام می دهد .
Personality commands : دادن پاسخ های شخصی و متنوع ویژگی جالب دیگر این نرم افزار است برای مثال اگر شما به آن بگویید Thank You بلافاصله جواب خواهید شنید You're Welcome ! شما میتوانید تنظیم کنید تا در پاسخ به شما با استفاده از سیستم Text-To-Speech چه جوابی بدهد .
Windows Navigation and Web Browsing : به آسانی و تنها با استفاده از صدای خود به گشت و گذار در اینترنت بپردازید و از بسیاری از نرم افزار های مختلف استفاده نمایید .
Address Book integration : مجهز به دفترچه تلفن هوشمند است که تنها با تلفظ هر یک از اسامی آن را برای شما شماره گیری خواهد کرد .
Voice Shortcuts : امکان خلق میانبر هایی برای صدای خود که با گفتن بخش کوچکتر و یا متفاوتی دستور مورد نظر داده شود .
برای استفاده از امکانات این نرم افزار به یک میکروفن با کیفیت و توانایی از بین بردن Noise در صدا و همچنین نسخه ی انگلیسی از ویندوز های 98SE, ME, NT, 2000 یا XP نیاز است .
رمزی کردن اطلاعات یک CD
می دونم تا حالا 1000 بار شده که می خواستید یه سری اطلاعات رو رایت کنید رو CD بدین مثلا به دوستتون ولی می ترسیدید که این CD دست کسی بیفته که از اطلاعاتش سوء استفاده کنه.راه های زیادی برای حفاظت از اطلاعات هست.امروز می خوام یه روش علمی و 100% تست شده رو براتون آموزش بدم.شما با این روش، یه CD رمزی شده خواهید داشت و هیچ کسی نمی تونه به بدون داشتن پاسورد از اطلاعات اون استفاده کنه...
شما برای انجام این کار به یه نرم افزار به نام CryptCD نیاز دارید.من قبل از اینکه این مقاله رو بنویسم کلی باهاش کار کردم.واقعا جالبه.بعد از دانلود این برنامه شروع به نصبش کنید.بعد از نصب ، آیکن برنامه به دستک تاپ شما اضافه خواهد شد.حالا فرض کنید می خواید یه CD شامل 500 مگابایت mp3 رایت کنید.خب،اول از همه برنامه رو اجرا می کنیم.این برنامه شامل سه قسمت هست.از قسمت source folders پوشه مورد نظر رو انتخاب کنید تا محتوای آن در پنجره سمت راست به نمایش در بیاد.حالا یا از پنجره سمت راست و یا از قسمت پوشه می تونید فایل یا پوشه مورد نظر رو بکشد و در قسمت پایین،یعنی new CD/DVD بیندازید.بعد از این کار در قسمت پایین تمام پوشه ها و زیر پوشه ها به نمایش درمیاد.( بصورت پوشه هایی که روش عکس کلید داره)
میتونید رو پوشه هایی که انتخاب کردید راست کلیک کنید و نوع encrypt و سطح اون رو هم تنظیم کنید.(توصیه میشه که به تنظیمات اون بخش دست نزنید چون در حالت مطلوبی قرار داره)
حالا برین رو منوی Settings و گزینه general Setting . از قسمت max mb on CD مقدار اطلاعات رو مشخص کنید.مثلا اگه 700 مگ اطلاعات رو می خواید بریزید رو یه CD هفتصد مگابایتی باید اون عدد رو به 700 تغییر بدین
حالا موقع رایت CD هست.از منوی بالایی برنامه ، گزینه Create CD رو انتخاب کنید.بعد از این کار برنامه از شما یه پاسورد می خواد.یعنی برنامه تمام اطلاعات اون CD رو با این پاسورد رمزی می کنه.حالا پاسورد مورد نظر برای محافظت از اون CD رو وارد کنید( البته 2 بار).بعد از اون یه پیغام ظاهر میشه که سوال می کنه که آیا می خواید که پاسوردتون عوض بشه؟ باید گزینه yes رو انتخاب کنید ( این کار در واقع تاییدی بر پاسورد شماست ) بعد از اون کار یه ویزارد به نمایش در میاد که شما رو تا مر حله آخر همراهی می کنه.شما باید بر روی گزینه create CD Image کلیک کنید.با این کار یه image از کل محتوای CD مورد نظر تو هارد شما ساخته میشه.(چنانچه قبلا از این برنامه برای ساخت یه همچین CD استفاده کرده باشد پیغامی ظاهر میشه و سوال می کنه که آیا می خواهید اطلاعات image قبلی پاک بشه ؟ در این حالت اگه با image قبلی کاری ندارید گزینه yes رو بزنید) بعد از تایید ، عملیات ساخت image شروع میشه. اینکار بسته به سرعت کامپیوتر تان چند دقیقه طول خواهد کشد.( این برنامه تمام فایل های مورد نیاز رو بصورت فایل هایی با پسوند DAT می سازه که به غیر از خودش هیچ برنامه دیگه نمیتونه اونهارو بخونه) بعد از تمام شدن عملیات ساخت image به صفحه بعد خواهیم رفت.
در این صفحه با کلیک بر روی گزینه burn CD/DVD به صفحه مخصوص به رایت CD می رویم. از قسمت volume name نامی رو به این CD اختصاص دهید.سپس از قسمت burn whit drive درایو رایتر خود را مشخص کنید واز قسمت write speed بسته به نوع CD و رایتر عدد مناسبی را وارد کنید. مثلا 32 یا 24 یا 40 یا . . ..
حالا بر روی گزینه burn کلیک کنید و منتظر پخته شدن پیتزا بمانید!!
روند رایت این CD بسته به سرعت رایتر و غیرو ممکن است چندین دقیقه طول بکشد
بعد از تمام شدن عملیات رایت CD رمزی شده خود را در CD Drive خود قرار دهید.اول از همه بصورت اتوران یه پنجره باز میشه که رمز رو می خواد. رمزی رو که در مرحله رایت تعیین کرده بودید وارد کنید.چنانچه رمز ورودی شما درست باشه پنجره Viewer ظاهر میشه و اطلاعات CD رو نشون میده. حالا روی هر فایل که دوست داشتید راست کلیک کنید و گزینه export رو انتخاب کنید و محلی رو برای ذخیره کردن اون فایل مشخص کنید
ناگفته ها: این برنامه، یه برنامه پولیه. و یه محدودیت داره. برای از بین بردن محدودیت این برنامه باید یه شماره سریال بدین به برنامه. شماره سریال مربوطه رو تو قسمت کامنتها میزارم.توی برنامه رو منوی register کلیک کنید وشماره رو وارد کنید تا برنامه بطور کامل از آن شما بشه.
این برنامه تمام اطلاعات روبصورت چندین فایلdat روی cd کپی میکنه و بدون رمز نمیشه از اطلاعات استفاده کرد
هنگامی که از فایل های اون CD استفاده می کنید ، اون فایل از حالت رمزی خارج میشه و کپی میشه تو پوشه temp . بعد از اینکه کار شما تمام شد دوباره تمام فایل ها از پوشه temp پاک میشه ولی حواستون به اون پوشه بمونه چون اگه یه بار مثلا برق بره اون فایل ها پاک نمیشه.( همیشه حواستون به اون پوشه باشه )
حالا میتونید با خیال راحت این CD رمزی شده رو به دست دوست خود بسپارید . مطمئن باشد که هیچ کسی نمی تونه از اطلاعات اون CD استفاده کنه مگر اینکه رمز رو داشته باشه
موفق باشد
شماره سریال: TCX3-h.mCDIf1cE5F
ADSL چیست؟
ADSL یکی از خانواده های Digital Subscriber Line (DSL) یا همان خطوط دیجیتال استیجاری می باشد. اعضای DSL معمولا به صورت xDSL نامگذاری می شوند. این خطوط از تمامی پهنای موجود در خطوط مسی دوطرفه استفاده می کنند تا بالاترین سرعت ممکن در ثانیه را بر خلاف خطوط معمول ارائه دهند.ADSL(Assymetric DSL) در واقع نوعی از DSL ها می باشد که ارتباط آن نامتقارن می باشد;یعنی سرعت ارسال داده در ثانیه کمتر از دریافت آن می باشد.انواع دیگری از xDSL ها موجود می باشند که از جمله آنها می توان به HDSL(High-Speed DSL) و SDSL(Symetric DSL) اشاره کرد.
ADSL پهنای باند 1.1 مگاهرتزی خطوط مسی را به کانال های 4 کیلوهرتزی تقسیم می کند و آخرین کانال را جهت ارسال صدا و فاکس معمولی تخصیص می دهد و 256 کانال دیگر را برای انتقال دو طرفه اطلاعات استفاده می کند; به این ترتیب که 64 کانال را برای خط ارسال اطلاعات و 128 کانال دیگر را جهت دریافت اطلاعات استفاده می کند. در بهترین حالت اگر 192 کانال 4 کیلو هرتزی موجود را استفاده کند، در تئوری سرعت باید به حدود 9 مگابیت در ثانیه برسد. در حال حاضر سرعت خطوط ADSL در بهترین حالت 2 مگابیت در ثانیه می باشد.در عمل، این خطوط اطلاعات زنجیره وار دیجیتال را به اطلاعات پارالل در دو سر انتقال اطلاع تبدیل می کنند. دقیقا مشابه کاری که در مودم های خطوط عادی انجام می شود.
سرعت انتقال اطلاعات در محدوده ذکر شده به عواملی از جمله فاصله ارتباطی و نوع سیم استفاده شده بستگی دارد.
رجیستری و ساختمان آن
توضیحی کوتاه درباره ساختمان رجیستری:
برای اجرای Regystry از منوی Start گزینه Run را انتخاب کرده و کلمه Regedit را تایپ کنید و Ok را بزنید. این برنامه دارای دو پنجره میباشد که پنجره سمت چپ شامل شاخه ها و ریشه های رجیستری و پنجره سمت راست شامل دستورات و مقادیر آن است.
در پنجره سمت چپ یک ریشه به نام My Computer و چهار ریشه به نامهای زیر وجود دارد:
۱- HKEY_CLASSES_ROOT : شامل تناظر پسوند فایلها و تنظیمات سیستم است .
2- HKEY_CURRENT_USER : شامل تنظیماتی است که مختص کاربر فعلی است .
3- HKEY_LOCALL_MACHINS : شامل تنظیماتی که به صورت سراسری اعمال میشود و به کاربر وابسته نیست .
4- HKEY_USERS : شامل تنظیمات کاربران از جمله کاربر فعلی است .
5- HKEY_CURRENT_CONFIG : شامل تنظیمات سخت افزار موجود میباشد .
- این ۵ شاخه به نوبه خود دارای زیرشاخه هایی است که مقادیر آن در پنجره سمت راست رجیستری نشان داده میشود که مقادیر این شاخه ها به سه دسته نوشتاری، عددی و باینری تقسیم میشوند .
نحوه ساختن یک دستور و انتخاب نوع آن:
۱- ابتدا مسیر دستور را از پنجره سمت راست انتخاب کنید .(انتخاب مسیر)
۲- در پنجره سمت راست، راست کلیک کرده و از گزینه New یکی از سه نوع String Value, DWORD Value و Binary Value را مشخص کنید. (انتخاب نوع مقدار )
۳- سپس نام دستور را به جای New Value #1 تایپ کرده و Enter را بزنید.(تایپ دستور)
روی نام دستور دو بار کلیک کرده و مقدار مورد نظر را در پنجره ظاهر شده وارد کنید و Ok را بزنید.(مقدار)
نحوه ساختن یک کلید در زیرکلید دیگر :
هر یک از اجزای سمت راست پنجره رجیستری را کلید و شاخه هایی که زیر هر کلید قرار دارد را زیر کلید مینامند .
برای ساختن یک زیر کلید :
۱- بر روی کلید مورد نظر راست کلیک کنید .
۲- وارد منوی New و سپس گزینه Key را انتخاب کنید .
۳- نام کلید را به جای New Value #1 وارد کرده و Enter را بزنید تا کلید ذخیره شود .
توجه کنید:
1- برای پاک کردن هر مقدار و یا دستور کافی است روی آن کلیک کنید و دکمه Deletel را بزنید.
2- برای مشاهده تغییرات رجیستری باید ویندوز را Restart کنیم .
Log In اتوماتیک در ویندوز XP
فرض کنیم شما تنها کاربری هستید که از سیستمتان ( ویندوز XP ) استفاده میکنید. اگر شما ویندوز را طوری تنظیم کرده اید که هر بار باید با پسورد وارد آن شوید ( و یا اینکه هربار صفحه Logon بی دلیل ظاهر میشود ) و این کار باعث آزار شما میشود با این آموزش میتوانید کاری کنید که ویندوز XP به صورت اتوماتیک و مستقیم و بدون درخواست پسورد وارد حساب کاربری شما ( Account شما ) شود.
فقط توجه داشته باشید که این آموزش فقط برای افرادی مفید خواهد بود که به تنهایی از سیستمشان استفاده میکنند و سیستم کاربر دیگری ندارد ، اگر غیر از این باشد آنوقت تمام کاربران میتوانند بدون هیچ ممانعتی به راحتی و به صورت مستقیم به حساب شما دسترسی پیدا کنند...
برای این کار مراحل زیر را دنبال کنید :
سپس در آن تایپ کنید control userpasswords2 و بعد Enter را بزنید. با این کار برنامه User Accounts باز میشود.
در صفحه ای که باز میشود آن Account ای را که میخواهید به عنوان حساب اصلی و ابتدایی در نظر گرفته شود انتخاب کنید ( آن را Highlight کنید ).
بعد از این کار تیک کنار عبارت User must enter a user name and password to use this computer را حذف کنید.
سپس روی دکمه Apply کلیک کنید. بعد یک پیغام نمایش داده میشود که برای تأیید پسورد User ای که انتخاب کرده اید میباشد. بعد از تأیید روی دکمه Ok کلیک کنید.
بعد از یک بار Restart کردن سیستم تغییر اعمال میشود.
موفق باشید.
کلمات عبور گرافیکی نسل بعدی کلمات عبور
بسیاری از مردم در بخاطر سپردن ترکیبهای تصادفی حروف و علائم دچار مشکل می باشند و از این رو از کلمات عبور آسانتر استفاده می کنند. این امر سبب می شود که سیستمهایشان به سادگی مورد حمله قرار گیرند.
جهت برطرف نمودن این مشکل، تعدادی محقق در حال بررسی و پیدا نمودن جایگزین خوبی برای کلمات عبور متنی می باشند. این جایگزین تصاویر یا کلمات عبور گرافیکی خواهد بود.در همین راستا سیستمی توسط مایکروسافت توسعه داده شده است که از یک تصویر با جزئیات بسیار زیاد مثل تصویر آناتومی استخوانهای بدن انسان، ترکیب پرچم 40 کشور و یا تصویر 30 رئیس جمهور کشورهای مختلف در ساخت کلمات عبور استفاده می کنند.
برای ساخت کلمه مورد نظر در این سیستم، کاربر بر روی برخی از چند صد منطقه موجود بر روی تصاویر کلیک می کند. ترتیب این مناطق کلمه عبور وی را تشکیل خواهد داد.
استفاده از فرامین یونیکس در محیط متنی
یونیکس هزاران دستور دارد که می توانید رشته ای از آنها را با هم استفاده کنید و دستورات پیچیده ای را به وجود آورید ضمنا می توانید فرامین جدیدی در یونیکس ایجاد نمایید. همین انعطاف پذیری هاست که از یونیکس یک سیستم عامل کاملا قوی ساخته است.
فرامین یونیکس با سوییچ ها و گزینه هایی همراه می باشد که می تواند اجرای فرمان را گسترش یا تغییر دهد. یک سوییچ به شکل یک خط فاصله (-) و بعد از آن یک یا چند حرف می آید که فرمان را گسترده کرده یا تغییر می دهد و گزینه ها هم شامل دو خط فاصله هستند (--) و یک کلمه بعد از آن می آید و غالبا یک گزینه و یک سوییچ وجود دارد که هر دو، یک یک کار را انجام می دهند، مثل:
ls -a $
ls --all $
توجه : دایرکتوری ها در لینوکس بر اساس ساختار درختی استوارند. پایین ترین سطح دایرکتوری ها در این ساختار، دایرکتوری root است. در زیر دایرکتوری root، دایرکتوری های زیادی وجود دارند که SubDirectory نامیده می شوند که در زیر آنها فایلها قرار دارند. دایرکتوری ها و زیر دایرکتوری ها در Windows همان Folder ها هستند.
فرمان pwd : مخفف Peresent Working Directory است. با استفاده از این فرمان، می توانید مسیر دایرکتوری که در آن هستید را بفهمید.
pwd $
/home/youruser
توجه داشته باشید که خط کسری رو به جلو(slash) که به شکل (/) است Directory ها را جدا می کند البته در لینوکس Back Slash که به شکل () است هم معنی دارد ولی بعدا در مورد آن توضیح خواهیم داد.
فرمان ls : با استفاده از این فرمان می توانید محتویات دایرکتوری که در آن هستید را بفهمید. اما برای فهمیدن اطلاعات بیشتر در مورد این محتویات، باید سوییچ هایی به این دستور بیافزایید. مثلا اگر ls -a را تایپ کنید، همه زیر دایرکتوری ها، فایلها و فایلهای مخفی نشان داده می شود. و با سوییچ al- هم می توانید اطلاعات نسبتا کاملی را در مورد این محتویات بدست آورید.
ls -la $
فرمان cd : مخفف Change Directory است و برای عوض کردن دایرکتوری فعلی بکار می رود. در جلوی اعلان شل ($)، دستور cd و سپس نام دایرکتوری که می خواهید به آن وارد شوید را وارد کنید. مثلا اگر بنویسید :
/ cd $
به دایرکتوری root می روید. مشخصه دایرکتوری root به صورت / می باشد. در ضمن، برای برگشتن به دایرکتوری خانه، از دستور زیر استفاده کنید:
~ cd $
فرمان cp : با استفاده از این فرمان می توانید یک فایل را کپی کنید. برای این کار، باید اینگونه عمل کنید :
مقصد مورد نظر نام فایل cp $
اگر هنگام کپی کردن یک فایل، در همان دایرکتوری باشید که فایل در آن است، می توانید به جای (نام فایل)، اسم فایل را بدون آدرس بنویسید. ولی اگر در جای دیگری باشید، باید آدرس را همراه با نام فایل بنویسید.
حال اگر در دایرکتوری باشیم که می خواهیم فایل در آنجا کپی شود، می توانیم به جای مقصد مورد نظر، یک نقطه بگذاریم، زیرا(.) نماد دایرکتوری فعلی است و (..) نماد یک دایرکتوری بالاتر است.
فرامین cat و more : برای دیدن محتویات یک فایل از cat استفاده می شود.
cat rgb.txt $
این فایل در usr/X11R6/lib/X11/ قرار دارد. (توجه داشته باشید که لینوکس نسبت به حروف بزرگ یا کوچک حساس است پس در وارد کردن دایرکتوری ها دقت کنید.) محتویات این فایل زیاد است پس قبل از دیدن کامل آنها، بعضی مطالب از جلوی چشم ما می گذرند. برای دیدن کامل مطالب باید از (|) استفاده کنیم، یعنی :
cat rgb.txt | more $
دستور more سبب می شود که وقتی صفحه پر شود، سیستم منتظر فشردن Space bar می شود تا صفحه بعدی را نمایش دهد.
اگر از نمایش این فایل بزرگ خسته شده اید، می توانید دکمه های Ctrl+c را فشار دهید. این عمل سبب متوقف شدن اجرای دستورها شده و سیستم منتظر دریافت دستور بعدی می شود.
فرمان rm : با این فرمان می توانید فایلی را پاک کنید. مثلا :
rm filename $
remove file 'filename'? y/n
y
توجه کنید که undo در یونیکس ندارد و اگر فایلی پاک شود، دیگر از بین رفته است.
خاموش کردن (shutdown) و راه اندازی دوباره (reboot) : در لینوکس مطلوب نیست که پیاپی سیستم را reboot کرده یا shutdown کنیم. حتی بعد از نصب برنامه ها نیز نیازی به reboot کردن نداریم.
برای خاموش کردن سیستم می توانید از دستور halt استفاده کنید. برای reboot کردن نیز می توانید از دستور shutdown-r now یا reboot استفاده کنید. در ضمن، فشردن دکمه های Ctrl+Alt+Del موجب اجرای دستور shutdown-r now می شود.
فعلا از محیط متنی دست برمیداریم و در درسهای بعدی به سراغ محیط های گرافیکی (X) می رویم. فقط فراموش نکنید:
تمرین و تکرار زیاد موجب یادگیری بهتر می شود
آموزش راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN کوچک
اگر در محیط کار یا منزل خود با بیش از یک کامپیوتر سروکار دارید احتمالا به فکر افتاده اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیا ندازید .
با اتصال کامپیوتر ها به یکدیگرمیتوانید چاپگرتان را بین همه انها به اشتراک بگذارید از طریق یکی از کامپیوتر ها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید از هر یک از کامپیوتر ها به فایل های خود از جمله عکس ها اهنگ ها و اسنادتان دسترسی پیدا کنید به بازی هایی بپردازید که نه چند بازیکن با چند کامپیوتر نیاز دارند
وبلاخره این که که خروجی وسایلی چون DVD PLAYER یا وب کم را به سایر کامپیوتر ها ارسال کنید .
در این مقاله صمن معرفی روش های مختلف اتصال کامپیوتر ها به یکدیگر انخام تنضیمات دستی را برای بهره بردن از حد اقل مزایای یک شبکه کامپیو تری به شما نشان می دهیم .
ذکر این نکته هم لازم است که قسمت اصلی این مقاله به نصب نرم افزار اختصاص دارد اما در انتهای مطلب در خصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکی ان هم توضیهاتی داده ایم
روشهای اتصال:
برای اتصال کامپیوتر هایی که در فاصله ای نه چندان دور از یکدیگر قرار دارند راههای مختلفی وجود دارد که عبارتند از :
سیم کشی دیتا به صورت تو کار در حین ساخت ساختمان که امروز بسیار متداول است .
ذر این روش همان گونه که برای برق ساختمان از قبل نقشه می کشند و مثلا جای کلید ها و پریز ها را مشخص می کنند برای شبکه کامپیوتری هم نقشه کشی و سیم کشی می کنند .
قرار دادن سیم ها در کف اتاق و اتصال کامپیوتر هایی که در یک اتاق قرار دارند .
استفاده از فناوری بی سیم
ساتفاده از سیم کشی برق داخل ساختمان
استفاده از سیم کشی تلفن داخل ساختمان
هر یک روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما برای به اشتراک گذاشتن چاپگر فایل ها و اینتر نت باید کامپیوتر ها را به نحو صحیح و مناسبی تنظیم و آماده کنید و فرق نمی کند که کدام روش را انتخاب کرده باشید
به همین دلیل کار را از همین نقطه شروع می کنیم از آنجا که ویندوز های اکس پی و 98 پر استفاده ترین ویندوز ها در منازل و دفاتر کوچک هستند نحوه اشتراک گذاری منابع در این دو ویندوز را مورد بحث قرار می دهیم هر چند مورد سایر ویندوز ها مفاهیم تغییر نمی کند
گام های اولیه :
برای راه اندازی شبکه در منزل خود این سه کار را باید انجام دهیم :
1انتخاب فناوری مناسب شبکه که مورد نظر ما در این مقاله اترنت استاندارد است
2خرید و نصب سخت افزار مناسب این کار، که اصلی ترین آنها کارت شبکه برای هر یک از این کامپیوتر ها و یک هاب – سوییچ است
3تنظیم و آماده سازی سیستم ها به نحوی که بتوانند همدیگر را ببینند و با یکدیگر صحبت کنند از این سه مرخله قدم سوم از همه مهم تر است .
ویندوز اکس پی قسمتی به نام NETWORK SETUP WIZARD دارد که تنظیمات شبکه را برای شما انجام می دهد .
به غیر از این متخصصان هستند که در ازای دریافت دستمزد ، شبکه شما را در محل راه می اندازند .
نام گذاری کامپیوتر ها به اشتراک گذاشتن چاپگر ها فایل ها و اتصالات اینترنتی ،اساسی ترین کارهایی هستند که این افراد برای شما انجام می دهند .
اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوتر تان بهم بخورد ، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید .
کلا بد نیست مفاهیم و اصول راه اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان بتوانید دست به کار شوید .
به طور کلی کار هایی که باید انجام دهید تا یک شبکه (( مرده)) را ((زنده)) کنید و به بهره برداری از ان بپر دازید ، از این قرار است :
نام گذاری کامپیوتر
دادن آدرس IP
به اشتراک گذاشتن فایل ها
به اشتراک گذاشتن چاپگر
انجام تنظیمات امنیتی
به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت
نام گذاری کامپیوتر:
بعد از نصب سخت افزار های مورد نیاز برای راه اندازی شبکه ، نیاز به نوبت به نصب نرم افزار های آن می رسد.
در اولین قدم باید برای تکتک کامپیوتر های موجود در شبکه خود اسمی منحصر به فرد و غیر تکراری انتخاب کنید .
علاوه بر اسم کامپیوتر اسم گروه کاری یا WORK GROUP هم مهم است . تمام کامپیوتر های یک شبکه باید عضو یک گروه کاری باشند .
ویندوز اکس پی :
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس پی این مراحل را دنبال کنید :
1-پنجره control panel را باز کنید
2-اگر حالت نمایش آیکون ها به صورت کلاسیک نیست روی لینک classic new کلیک کنید .در این حالت بر نامه system را اجرا کنید .
3-در کادر محاوره ظاهر شده صفحه computer name را انتخاب کنید
4-همان طور که ملا حظه می کنید کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری . روی دکمه chang کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود .
5-در کادر اول اسمی را تایپ کنید که می خواهید به کامپیوتر تان اختصاص دهید . این اسم هر چیزی می تواند باشد ، فقط نباید تکراری باشد . مثلا اسم کامپیونر اول را pc 1 بگذارید .
6-در کادر دوم اسمی را که می خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید .مثلا My office یا My Home یا هر چیز دیگر . حتی خود Work Group هم بد نیست .
7- در پایان OK و دوباره OK را بزنید . اگر ویندوز خواست ری استارت کند قبول کنید .
ویندوز 98
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز 98 این مراحل را دنبال کنید:
1-با کلیک راست روی آیکون Network Neighborhood روی دسکتاپ گزینه ، properties را انتخاب کنید .
2-در کادر محاوره ظاهر شده ، به صفحه identification بروید .
3-در کادر اول ، اسم کامپیوتر و در کادر دوم اسم گروه کاری مورد نظر را بنویسید . بعد از تنظیم نام برای تک تک کامپیوتر ها و گذاشتن یک اسم برای کروه کاری تمام آنها ، کامپیوتر ها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده اید . حالا نوبت به دادن آدرس IP میرسد .
آدرس IP
آدرس IP نشانی هر کامپیوتر در شبکه است . کامپیوتر از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می کنند .
در هر شبکه آدرس IP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد .
در باره IP و آدرس دهی از این طریق ، زیاذ میتوان صحبت کرد ، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری را نداریم بلا فاصله دست به کار می شویم . فقط ذکر این نکته را زروری میدانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است . هر قسمت عددی از 0 تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می شود .
مثلا 192.168.0.1 یک آدرس IP است . مفهوم دیگر Subnet Mask است ، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است . فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک ، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تایین می کنیم .
در یک شبکه کوچک ، برای تمام کامپیوتر ها سه قسمت اول آدرس IP را یکسان می گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی را در نظر می گیریم .
مثلا در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 و برای کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 را می نویسیم و به همین ترتیب ذر بقیه کامپیوتر ها قسمت چهارم آدرس IP را عدد متفاوتی را می دهیم .
حافظه مجازی (1)
حافظه مجازی سیستمی است که کامپیوتر یا سیستم عامل با استفاده از آن باعث میشود تا فرایندهای در حال اجرای کامپیوتر به غلط تصور کنند که حجم بالایی از حافظه ، را حتی بیشتر از میزانی که به طور فیزیکی در سیستم موجود است، در اختیار دارند . کامپیوتر از طریق ذخیره سازی اطلاعات پراستفاده در حافظه RAM و ذخیره اطلاعات کم استفاده در حافظه کندتر دیسک حافظه مجازی و مبادله داده ها بین این دو به هنگام دسترسی به دیسک، این کار را انجام میدهد .همانگونه که میدانید، سرعت RAM تقریبا صد برابر سرعت هارددیسک میباشد. برای بهینه سازی حافظه مجازی جهت افزایش کارآیی کامپیوتر ، حافظه مجازی ایستا از حافظه مجازی پویا موثرتر است. زیرا داده های موجود در دیسک پس از مدتی از حالت یکپارچه خارج شده و به دلیل افزایش و یا کاهش یافتن حجم حافظه مجازی پویاد، سیستم عامل ویندوز باید سکتورهای استفاده نشده از هارددیسک را یافته و به کمک آنها حافظه مجازی را بسازد. از سوی دیگر، حافظه مجازی ایستا، برای ذخیره داده ها در حافظه مجازی، از قبل فضای خاصی را پیش بینی مینماید.
ترفندهایی برای بهینه سازی حافظه مجازی:
1*قبل از تنظیم حافظه ایستا، ابتدا هارددیسک خود را یکپارچه نمایید (defrag) تا حافظه مجازی روی درایو هارددیسک به صورت پیوسته باشد.
2*حافظه مجازی را روی حالت ایستا (static) تنظیم کنید و حجم حداقل (minimum) و حداکثر (maximum) آن را یکسان انتخاب کنید.
3*در صورت امکان ، فایل حافظه مجازی را روی دیسک یا پارتیشنی بسازید که کمترین میزان دسترسی را دارا باشد. حتی داشتن پارتیشنی مستقل،
برای فایل حافظه مجازی ، میتواند یه امتیاز باشد.! زیرا هرگز یکپارچگی خود را از دست نخواهد داد.
4بیشتر سایتها توصیه میکنند که اندازه فایل حافظه مجازی را حداقل دو برابر حافظه فیزیکی موجود در سیستم، تنظیم نمایید. به عنوان مثال، اگر در سیستم خود،
128 مگابایت حافظه فیزیکی دارید، حداقل و حداکثر حجم حافظه مجازی را روی 256 تنظیم کنید. به نظر میرسد که اندازه حافظه فیزیکی وPage File،
باید نسبت معکوس داشته باشد. چنانچه، حجم حافظه فیزیکی سیستم شما زیاد باشد، page File کوچکتر خواهد بود.
بهتراست تا اندازه فایل Page File را حداقل دو برابر اندازه حافظه فیزیکی در نظر بگیرید: وقتی سیستم عامل به ویژه در مورد Win2k یا برنامه کاربردی ، باعث بروز خطا میگردد، ویندوز از وضعیت هسته کرنل در حافظه یادداشت برداری مینماید. سیستم عامل این عمل را با ایجاد یک فایل موقتی در پوشه Dr.Watson انجام میدهد و شما راهی جز حذف آن ندارید. تعیین حداکثر اندازه حجمPage File ، به نحوه استفاده شما از سیستم بستگی دارد. بهترین روش تعیین اندازه ، بدین صورت است که
«مثلا با باز کردن برنامه های بیشتر - کمی بیش از حد معمول به سیستم فشار وارد کنید و برنامهTask Manager در Win9x برنامه Performance Monitor را
اجرا نموده تا ببینید Page File تا چه حد مورد استفاده قرار می گیرد. اجرای این شیوه به تعیین اندازه مطلوب Page File کمک مینماید.
نکته: چنانچه به دلیل حجم کم حافظه فیزیکی ، بیش از حد از Page File استفاده مینمایید، جای بسی نگرانیست!. در بیشتر موارد ، مقدار حافظه ای که کاربران در اختیار دارند،بیش از حد نیاز آنهاست. به علاوه، RAM این روزها به قدری ارزان شده، که صرف هزینهای بیشتر برای کسب حافظه واقعی، ایده آل میباشد.
حافظه مجازی (2)
مجازی یکی ازبخش های متداول در اکثر سیستم های عامل کامپیوترهای شخصی است . سیستم فوق با توجه به مزایای عمده، بسرعت متداول و با استقبال کاربران کامپیوتر مواجه شده است .اکثر کامپیوترها در حال حاضر از حافظه های محدود با ظرفیت 64 ، 128 و یا 256 مگابایت استفاده می نمایند. حافظه موجود در اکثر کامپیوترها بمنظور اجرای چندین برنامه بصورت همزمان توسط کاربر ، پاسخگو نبوده و با کمبود حافظه مواجه خواهیم شد. مثلا" در صورتیکه کاربری بطور همزمان ، سیستم عامل ، یک واژه پرداز ، مرورگر وب و یک برنامه برای ارسال نامه الکترونیکی را فعال نماید ، 32 و یا 64 مگابایت حافظه، ظرفیت قابل قبولی نبوده و کاربران قادر به استفاده از خدمات ارائه شده توسط هر یک از نرم افزارهای فوق نخواهند بود. یکی از راهکارهای غلبه بر مشکل فوق افزایش و ارتقای حافظه موجود است . با ارتقای حافظه و افزایش آن ممکن است مشکل فوق در محدوده ای دیگر مجددا" بروز نماید. یکی دیگر از راهکارهای موجود در این زمینه ، استفاده از حافظه مجازی است .
در تکنولوژی حافظه مجازی از حافظه های جانبی ارزان قیمت نظیر هارد دیسک استفاده می گردد. در چنین حالتی اطلاعات موجود در حافظه اصلی که کمتر مورد استفاده قرار گرفته اند ، از حافظه خارج و در محلی خاص بر روی هارد دیسک ذخیره می گردند. بدین ترتیب بخش ی از حافظه اصلی آزاد و زمینه استقرار یک برنامه جدید در حافظه فراهم خواهد شد. عملیات ارسال اطلاعات از حافظه اصلی بر روی هارد دیسک بصورت خودکار انجام می گیرد.
مسئله سرعت
سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی هارد دیسک بمراتب کندتر از حافظه اصلی کامپیوتر است . در صورتیکه سیستم مورد نظر دارای عملیاتی حجیم در رابطه با حافظه مجازی باشد ، کارآئی سیستم بشدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت . در چنین مواردی لازم است که نسبت به افزایش حافظه موجود در سیستم ، اقدام گردد. در مواردی که سیستم عامل مجبور به جابجائی اطلاعات موجود بین حافظه اصلی و حافظه مجازی باشد ( هارد دیسک ) ، باتوجه به تفاوت محسوس سرعت بین آنها ، مدت زمان زیادی صرف عملیات جایگزینی می گردد. در چنین حالتی سرعت سیستم بشدت افت کرده و عملا" در برخی حالات غیرقابل استفاده می گردد.
محل نگهداری اطلاعات بر روی هارد دیسک را یک Page file می گویند. در فایل فوق ، صفحات مربوط به حافظه اصلی ذخیره و سیستم عامل در زمان مورد نظر اطلاعات فوق را مجددا" به حافظه اصلی منتقل خواهد کرد. در ماشین هائی که از سیستم عامل ویندوز استفاده می نمایند ، فایل فوق دارای انشعاب swp است .
پیکربندی حافظه مجازی
ویندوز 98 دارای یک برنامه هوشمند برای مدیریت حافظه مجازی است . در زمان نصب ویندوز ، پیکربندی و تنظیمات پیش فرض برای مدیریت حافظه مجازی انجام خواهد شد. تنظیمات انجام شده در اغلب موارد پاسخگو بوده و نیازی به تغییر آنها وجود نخواهد داشت . در برخی موارد لازم است که پیکربندی مدیریت حافظه مجازی بصورت دستی انجام گیرد. برای انجام این کار در ویندوز 98 ، گزینه System را از طریق Control panel انتخاب و در ادامه گزینه Performance را فعال نمائید. در بخش Advanced setting ، گزینه Virtual memory را انتخاب نمائید.
با نمایش پنجره مربوط به Virtual Memory ، گزینه "Let me specify my own virtual memory setting" را انتخاب تا زمینه مشخص نمودن مکان و طرفیت حداقل و حداکثر فایل مربوط به حافظه مجازی فراهم گردد..در فیلد Hard disk محل ذخیره نمودن فایل و درفیلد های دیگر حداقل و حداکثر ظرفیت فایل را بر حسب مگابایت مشخص نمائید. برای مشخص نمودن حداکثر فضای مورد نیاز حافظه مجازی می توان هر اندازه ای را مشخص نمود . تعریف اندازه ائی به میزان دو برابر حافظه اصلی کامپیوتر برای حداکثر میزان حافظه مجازی توصیه می گردد.
میزان حافظه موجود هارد دیسک که برای حافظه مجازی در نظر گرفته خواهد شد بسیار حائر اهمیت است . در صورتیکه فضای فوق بسیار ناچیز انتخاب گردد ، همواره با پیام خطائی مطابق "Out of Memory" ، مواجه خواهیم شد. پیشنهاد می گردد نسبت حافظه مجازی به حافظه اصلی دو به یک باشد. یعنی در صورتیکه حافظه اصلی موجود 16 مگابایت باشد ، حداکثر حافظه مجازی را 32 مگابایت در نظر گرفت .
یکی از روش هائی که بمنظور بهبود کارائی حافظه مجاری پیشنهاد شده است ، ( مخصوصا" در مواردیکه حجم بالائی از حافظه مجازی مورد نیاز باشد ) در نظر گرفتن ظرفیت یکسان برای حداقل و حداکثر انداره حافظه مجازی است . در چنین حالتی در زمان راه اندازی کامپیوتر، سیستم عامل تمام فضای مورد نیاز را اختصاص و در ادامه نیازی با افزایش آن همزمان با اجرای سایر برنامه ها نخواهد بود. در چنین حالتی کارآئی سیستم بهبود پیدا خواهد کرد .
یکی دیگر از فاکتورهای مهم در کارآئی حافظه مجازی ، محل فایل مربوط به حافظه مجازی است . در صورتیکه سیستم کامپیوتری دارای چندین هارد دیسک فیزیکی باشد ، ( منظور چندین درایو منظقی نیست ) می توان حجم عملیات مربوط به حافظه مجازی را بین هر یک از درایوهای فیزیکی موجود توزیع کرد. روش فوق در مواردیکه از حافظه مجازی در مقیاس بالائی استفاده می گردد ، کارآئی مطلوبی را بدنبال خواهد داشت .