Go To www.yousefy.com

Go to Web New Site

www.yousefy.com

SATA و IDE چه هستند؟

تکنولوژی دیسک سخت ( HARD DRIVE ) بر پایه پروسس موازی اطلاعات عمل می کنند و بدین معناست که اطلاعات به صورت بسته هایی به روشهاهی مختلف ( رندوم ) به باس اطلاعاتی فرستاده می شوند. اطلاعات از دیسک سخت در فاصله های زمانی کاملاً تصادفی می آیند و وارد باس اطلاعاتی شده و در نهایت به سمت مقصد نهایی می رود. IDE مخفف Integrated Drive Electronics می باشد همینطور که می دانید رابط IDE گاهی با عنوان ATA شناخته می شود که مخفف AT Attachment است.

این تکنولوژی از سال 1990 به عنوان استاندارد کامپیوترهای شخصی (PC ) برای هارد دیسک ها بوده است و این زمانی بود که تکنولوژی مذکور جای درایوهای ESDI و MFM را گرفت یعنی زمانی که هارد دیسک ها به طور متوسط حجمی معادل 200 مگا بایت داشتند. در سال 1990 اولین هارد دیسک یک گیگا بایتی وارد بازار شد و قیمتی برابر 200 دلار در بازار آمریکا داشت. از آن پس تا کنون IDE تکنولوژی مورد استفاده بوده زیرا هارد دیسکها را با قیمت پایین در اختیار مصرف کننده قرار می داد، جای کمتری می گرفت و سرعت مناسبی داشت.

همتای IDE در آن زمان SCSI ( که مخفف Small Computer System Interface است) بود. SCSIکمی از IDE سریعتر است اما بسیار گرانتر است. به علاوه احتیاج به خرید یک ادپتر SCSI که ارزان هم نیست احتیاج دارید. به عبارت دیگر IDE بازار هارد دیسکهای کامپیوتر های شخصی را در انحصار خود گرفت. آنطر که به نظر می رسد کارخانه های معتبر حداقل یک تا دو سال دیگر به تولید هارد دیسکهای با تکنولوژی IDE ادامه دهند.

هارد دیسکهای IDE از کابلهای ریبون پهنی استفاده می کنند که در داخل کامپیوتر بسیار به چشم می آیند و مرتب کردن این کابلها در داخل کامپیوتر خود هنری است.

تکنولوژی هارد دیسک های ساتا ( SATA ) بر اساس پردازش اطلاعات متوالی ( سریال ) است. یعنی انتقال اطلاعات از هارد دیسک به باس دیتا و در جهت عکس به طور منظم و در دورهای زمانی مشخص انجام می گیرد.

هارد دیسکهای ساتا از کابلهای ریبون با پهنای کمتر استفاده می کنند که برای کسانی که آنرا اسمبل می کنند باعث بسی خوشبختی است. این کابلهای نازک دارای کانکتورهای بست داری هستند که کار کردن با آنها را ساده تر می کند.

هارد دیسکهای ساتا اطلاعات را با سرعت متوسط 150Mb بر ثانیه انتقال می دهند. اما مقاله های زیادی روی اینترنت در مورد هارد دیسکهای با سرعت 3Gb در ثانیه خواهید یافت.

اما بیایید این دو را در عمل با یکدیگر مقایسه کنیم و ببینیم چرا صنعت در آینده تکنولوژی SATA را بر خواهد گزید.

تا کنون در مقایسه دو هارد دیسک به قیمت هم توجه داشتیم اما حالا بدون در نظر گرفتن قیمت و تکنولوژی مرسوم کارایی را بررسی می کنیم.آزمایش از این قرار بود. یک کامپیوتر قدیمی را به یک هارد SATA مجهز کردیم. و بعد از آن دو کامپیوتر امروزی ( پنتیوم 4 ) با سرعت متعارف را با هارد دیسک هایIDE برای مقایسه انتخاب کردیم. آزمایش ها و نتایج به قرار زیر بودند.

آزمایش 1

آین آزمایش یک انتقال فایل معمولی بود. برای اینکه در هر سه کامپیوتر انتقال اطلاعات کاملاً مشابه باشد در ویندوز XP شاخه :

c:windowssystem32

انتخاب شد در یک سیستم که در آن ویندوز XP اجرا می شود این شاخه در حدود 330 مگابایت حجم دارد. و حدود 2000 فایل در آن وجود دارد. یک فولدر جدیر در درایو C (پارتیشن C ) از هارد دیسک ایجاد شد سپس در DOS فرمان

copy>c:>windows> system32>*.*

اجرا شد که همانطور که می دانید این دستور همه فایلهای داخل شاخه system32 را در فولدر جدید کپی می کند و نتایج جالب بدست آمده آز این قرار بود:

کامپیوتر و نوع هارد دیسک زمان انتقال اطلاعات

سیستم جدید اول همراه با IDE 127 ثانیه
سیستم جدید دوم همراه با IDE 151 ثانیه
سیستم قدیمی همراه با SATA 44 ثانیه

آزمایش 2

دومین آزمایش زمان بوت شدن است که زمانهایی که مربوط به سخت افزار است حذف شده است. یعنی از لحظه ای که تصویر آغازین ویندوز به نمایش در می آید تا لحظه ای که دسک تاپ کامپیوتر به حالت عادی در می آید زمان اندازه گرفته شد نتایج به قرار زیر است

کامپیوتر و نوع هارد دیسک زمان بوت

سیستم جدید اول همراه با IDE 28 ثانیه
سیستم جدید دوم همراه با IDE 28 ثانیه
سیستم قدیمی همراه با SATA 17 ثانیه

توجه: در این تستها به کارخانه سازنده دیسکها اشاره نشده است مطمئناً با در نظر گرفتن این فاکتور تغییر خواهد کرد ولی هر دو مدل IDE و SATA از هارد دیسک ساخت یک کارخانه استفاده شده است.

نکته مهم جهت بهبود سرعت اینترنت

شما میدانید که هر گاه که یک URL را از مرورگر درخواست میکنید مرورگر(Internet Explorer )جهت مشخص شدن IP ادرس (هر کامپیوتر درشبکه یک ادرس منحصر به فرد دارد که به فرم چهار عدد که میتوانند از صفر تا 255 باشند و با یک نقطه از هم جدا میشوند مثل.127.0.0.1 که ادرس خود ماشین محلی است) ان به یک تحلیلگر حوزه (DNS) یک درخواست میدهد که حال اگر ان DNS ان IP راداشت که میفرستد والا او هم درخواستی به یک DNS دیگر میفرستد تا بلاخره این ادرس کشف شود در تمامی این مراحل هنوز کاربر هیچ داده ای از ان ادرس را دریافت نکرده است حال اگر ما به نحوی این ادرسها را در کامپیوتر خود ذخیره کنیم دیگر نیازی به تکرار این عملیات نیست . ومستقیما با ان ادرس ارتباط برقرار میکنیم حتی میتوانیم در مرورگر هم با نوشتن ادرس IP مستقیما با سرور ارتباط برقرار کنیم و DNS را دور بزنیم...

"

استفاده از پوسته فرمان در لینوکس

هنگامی که یک فرمان را در پوسته فرمان تایپ میکنید، میتوانید به آن کاراکترهای دیگری اضافه کنید تا چگونگی کارکرد دستور مورد نظر را تغییر دهید. علاوه بر خود دستور، موارد دیگری که میتوانید در خط فرمان تایپ کنید عبارتند از :

-گزینه ها (Options) : اکثر فرامین دارای یک یا چند گزینه هستند که با اضافه کردن و بکار بردین این گزینه ها میتوانید نحوه رفتار فرمان را تغییر دهید. برای مثال همانطور که قبلا هم دیدید، در فرمان ls -la گزینه l برای نمایش لیست مشروح فایلها و دایرکتوری ها و گزینه a برای نمایش فایلهای مخفی که با نقطه شروع میشدند، بکار رفت.ضمنا گزینه هایی که مخفف یک کلمه هستند با یک - شروع میشوند در صورتی که گزینه هایی که یک کلمه کامل هستند با -- شروع میشوند . برای مثال ls --help .

- آرگومان ها (Arguments): بسیاری از فرامین، علاوه بر گزینه ها ، آرگومانهایی را نیز قبول میکنند. یک آرگومان یک بخش شامل نوعی اطلاعات مانند مسیر یا نام فایل میباشد. برای مثال در فرمان ls -la /home بخش home آرگومان فرمان ls به شمار میرود.

- متغییر های محیطی (Environment Variables): خود پوسته اطلاعاتی را در بر دارد که برای کاربر مفید است. به این اطلاعات متغییرهای محیطی می گویند. برای مثال متغییر SHELL نمایانگر نوع پوسته مورد استفاده ، SP1 نشاندهنده اعلان فرمان و MAIL نشاندهنده محل صندوق پستی شما است :

$ echo $SHELL

/bin/bash

$ echo $MAIL

/var/spool/mail/Alan

توجه داشته باشید که برای فراخوانی متغییر ها به ابتدای آنها علامت $ اضافه میشود.

نکته : برای نمایش تمام متغییرهای محیطی میتوانید از دستور declare استفاده کنید. برای نمایش یک متغییر خاص میتوانید همانند بالا از دستور echo استفاده کنید.

- کاراکترهای ویژه (Metacharacters): کاراکترهایی وجود دارند که دارای معنای خاصی برای پوسته فرمان هستند. این کاراکترها میتوانند برای هدایت خروجی یک فرمان به یک فایل ، لوله بندی خروجی یک فرمان و یا اجرای فرمان در پس زمینه استفاده شوند. کاراکترهای ویژه در این فصل توضیح داده خواهند شد.

برای صرفه جویی در مقدار تایپ و آسانتر شدن کار ، پوسته فرمان دارای ویژگیهایی است که دستورات قبلی تایپ شده را نگهداری میکند. همچنین شما میتوانید برای آسانتر شدن، نامهای مستعاری برای دستورات ایجاد کنید. پوسته فرمان دستوراتی که قبلا وارد کرده اید ذخیره میکند و میتوانید بجای تایپ مجدد دستورات ، دستورات قبلی را فراخوانی نمایید. این موضوع نیز جلوتر بررسی خواهد شد.

در صورتی که پوسته فرمان را تغییر داده نباشید، پوسته bash پوسته ای است که همراه با لینوکس استفاده میکنید. پوسته bash از نظر امکانات و قابلیتها قویتر از انواع دیگر پوسته های فرمان است. در این فصل بیشتر قابلیتهای پوسته فرمان bash بررسی خواهند شد. ولی در صورتی که نیاز به اطلاعات بیشتری داشتید، میتوانید از دستور man bash برای نمایش راهنمای پوسته bash استفاده کنید.

یافتن فرمانهای لینوکس

در صورتی که بدانید که یک دستور در کجای سیستم فایل لینوکس قرار دارد، میتوانید آنرا با تایپ مسیر کامل اجرا نمایید. برای مثال برای اجرای دستور date :

$ /bin/date

البته در صورتی که دستوری در مسیرهای سخت و طولانی قرار داشته باشد ، این کار دشوار خواهد بود. بهترین راه حل این مشکل، نگهداری فرامین در یک دایرکتوری خاص است. سپس میتوانید این دایرکتوری را به مسیر جستجوی پوسته فرمان خود اضافه کنید تا هنگام تایپ یک فرمان، خود پوسته بطور خودکار دایرکتوری فوق را برای وجود فرمان کاوش کند :

$ echo $PATH

/usr/local/bin:/usr/bin:/bin:/usr/X11R6/bin:/home/Alan/bin

خروجی فرمان فوق مسیرهای تعریف شده برای پوسته فرمان را برای یک کاربر خاص نشان میدهد. همانطور که می بینید دایرکتوری ها توسط یک کلون از هم جدا شده اند. بیشتر دستوراتی که همراه با لینوکس ارائه میشوند، در دایرکتوری های bin ، usr/bin یا usr/local/bin قرار دارند. دستورات گرافیکی که با محیطهای گرافیکی استفاده میشوند در مسیرهای usr/bin/X11 و usr/X11R6/bin قرار دارند. آخرین دایرکتوری نشان داده شده در خروجی فرمان، در دایرکتوری خانگی کاربر قرار دارد.

نکته : در صورتی که مایلید دستوراتی که خود ایجاد میکنید مستقیما در خط فرمان اجرا شوند، میتوانید یک دایرکتوری به نام bin در دایرکتوری خانگی خود ایجاد کنید و این دستورات را در آنجا ذخیره کنید. لینوکس این دایرکتوری را بطور خودکار به مسیرهای تعریف شده اضافه میکند.

در صورتی که شما کاربر ریشه هستید، دستورات مربوط به مدیریت سیستم در دایرکتوری های sbin و usr/sbin قرار دارند.

ترتیب دایرکتوری های موجود در مسیرهای تعریف شده نیز مهم است. این دایرکتوری ها از چپ به راست بررسی میشوند. بنابراین اگر دستوری به نام foo هم در دایرکتوری usr/bin و هم در دایرکتوری bin قرار داشته باشد، اولی اجرا خواهد شد. برای اجرای دستور دوم foo باید مسیر کامل آنرا تایپ کنید و یا مسیرهای تعریف شده را تغییر دهید. چگونگی این کار جلوتر توضیح داده خواهد شد.

تمام فرامینی که تایپ میکنید، در دایرکتوری های مسیرهای تعریف شده شما قرار ندارند. برخی فرامین بصورت درونی در پوسته فرمان گنجانده شده اند. در صورتی که برای یک فرمان خاص یک نام مستعار همراه با گزینه ها و آرگومانهای خاص ایجاد کنید، ابتدا آن اجرا میشود. همچنین راههایی برای ایجاد توابعی که شامل چندی فرمان هستند نیز وجود دارد. ترتیب بررسی محلهای مختلفی که پوسته فرمان برای پیداکردن یک دستور انجام میدهد به شرح زیر است :

- نامهای مستعار : نامهایی که با دستور alias ایجاد شده اند و نشانگر یک دستور به همراه گزینه ها و آرگومانهای احتمالی میباشند.

- کلمات رزرو شده پوسته فرمان : کلماتی هستند که برای استفاده های مخصوص رزرو شده اند. بیشتر این کلمات دستوراتی هستند که معمولا در زبانهای برنامه نویسی استفاده میشوند مانند do ، while ، case و غیره.

- توابع : دسته ای از دستورات که همراه هم در پوسته فرمان اجرا میشوند.

- دستورات درونی : دستوراتی که درون خود پوسته فرمان گنجانده شده اند.

- دستورات سیستم فایل : دستورات معمولی که بصورت فایلهایی در سیستم فایل لینوکس قرار دارند. مسیرهای این دستورات در متغییر محیطی PATH گنجانده شده است.

نکته : برای نمایش لیستی از فرامین درونی bash و گزینه های آن میتوانید از دستور help استفاده کنید. برای نمایش اطلاعات بیشتر در مورد دستور مورد نظر از دستور info بعلاوه نام دستور مورد نظر استفاده کنید.

برای اینکه بفهمید که یک دستور در کجا قرار دارد، میتوانید از دستور type برای این منظور استفاده کنید. برای مثال :

$type bash

bash is /bin/bash

از دستور بالا برای یافتن محل فرامیت دیگری مانند which، case و ... استفاده کنید. در صورتی که دستوری در چندین دایرکتوری قرار دارد، میتوانید با اضافه کردن گزینه a به دستور type، تمام محلهای وجود آنرا چاپ کنید.

نکته :گاهی اوقات هنگام اجرای یک فرمان با خطاهایی مانند "این فرمان پیدا نشد" و یا "شما مجوز استفاده از این فرمان را ندارید" مواجه میشوید. برای مورد اول بررسی کنید که دستور را صحیح تایپ کرده اید و مسیر آن در مسیر PATH شما قرار داشته باشد. ممکن است فرمان مورد نظر اجرایی نباشد. در بخش کارکردن با فایلها، چگونگی اجرایی کردن یک فایل تشریح خواهد شد.

اجرای مجدد یک فرمان

تصور کنید یک فرمان بسیار طولانی را تایپ کرده اید و پس از اجرای آن متوجه میشوید که مرتکب اشتباه شده اید. مطمئنا چیزی دردآور تر از این وجود ندارد! پوسته فرمان دارای قابلیتهایی است که میتوانید بوسیله آن دستوراتی که قبلا اجرا کرده اید فراخوانی کرده و در صورت لزوم پس از اصلاح یا تغییر وحتی بدون تغییر آنها را مجددا اجرا کنید.

پوسته فرمان دارای قسمتی به نام تاریخچه (History) است که فرامینی که قبلا وارد کرده اید را نگهداری میکند. شما میتوانید این فرامین را از تاریخچه فراخوانی کرده و استفاده کنید.

ویرایش خط فرمان

در صورتی که در تایپ یک دستور مرتکب اشتباه شده اید، میتوانید به آسانی آنرا فراخوانی کرده و مجددا پس از ویرایش ، آنرا اجرا کنید. میتوانید از برخی کلیدهای میانبر برای راحت تر کردن این کار استفاده کنید. مثلا کلیدهای Ctrl+a اشاره گر را به ابتدای فرمان و Ctrl+E به انتهای فرمان حرکت می دهد. همین کار را کلیدهای Home و End نیز انجام میدهند. ویرایش کردن فرمان مانند کارکردن در ویرایش گرهای متنی است و بسیار ساده است. پس اتمام ویرایش دستور، کافی است کلید Enter را برای اجرای آن فشار دهید.

کامل کردن خودکار فرمان

برای اینکه مقدار تایپ شما به حداقل برسد، پوسته فرمان فرمان ناقص شما را به روشهایی کامل میکند. . برای بکارگیری این قابلیت کافی است که ابتدا چند حرف اول فرمان مورد نظر را تایپ کرده و کلید tab را فشار دهید. در زیر برخی موارد را که میتوانید ناقص تایپ کنید می بینید :

- متغییر های محیطی : در صورتی که متن با یک علامت دلار شروع شود، با فشردن کلید tab ، پوسته فرمان آنرا با یک متغییر محیطی کامل خواهد کرد.

- نام کاربری : در صورتی که متن بوسیله یک کاراکتر ~ شروع شود، پوسته فرمان آن را بوسیله یک نام کاربری کامل خواهد کرد.

- دستورات، نامهای مستعار یا توابع : در صورتی که متن با یک کاراکتر عادی شروع شود، پوسته فرمان آنرا بوسیله یک دستور، نام مستعار یا تابع کامل خواهد کرد.

- نام میزبان : در صورتی که متن با یک علامت @ شروع شود، پوسته فرمان آنرا بوسیله یک نام میزبان که از فایل etc/hosts می خواند، کامل میکند.

مواقعی وجود دارد که برای کامل کردن یک فرمان چندین گزینه وجود دارد . مثلا چندین متغییر محیطی وجود دارد که با حرف P شروع میشود. در این موارد در صورتی که شما دوبار کلید Tab را فشار دهید و یا کلیدهای Esc+? را فشار دهید، تمام حالتهای ممکن به شما نشان داده میشود :

$ echo $P<tab><tab> or <Esc+?>

$PATH $PPID $PS1 $PS4

$PIPESTATUS $PROMPT_COMMAND $PS2 $PWD

فراخوانی مجدد یک فرمان

پس از اینکه یک دستور را تایپ کردید، همانطوری که قبلا گفتم این دستور بطور کامل در تاریخچه پوسته فرمان ذخیره میشود. برای نمایش محتویات تاریخچه پوسته فرمان میتوانید از دستور history استفاده کنید. در صورتی که پس از آن یک عدد اضافه کنید، به تعداد آن عدد دستورات تایپ شده را نشان خواهد داد :

$ history 5

1023 ls
1024 cd Fonts/

1025 man more

1026 date

1027 history 5

برای فراخوانی دستورات تایپ شده میتوانید از روشهای زیر استفاده کنید:

-کلیدهای مکان نما : از کلیدهای بالا و پایین مکان نما میتوانید برای حرکت کردن در لیست تاریخچه استفاده کنید. بجای آن از کلیدهای Ctrl+n و Ctrl+p نیز میتوانید استفاده کنید.

-کلیدهای Ctrl+r: برای جستجوی آخر به اول یک رشته در تاریخچه استفاده میشود. برای مثال با تایپ یک یا چند حرف، دستوری که دارای آن حروف است نمایش داده میشود.

-کلیدهای Ctrl+s: مشابه بالا ولی جستجو بصورت اول به آخر صورت میگیرد.

روش دیگری که میتوانید از آن برای کار کردن با فرامین استفاده کنید، دستور fc است. با استفاده از این دستور، که پس از آن میتوانید شماره دستور مورد نظر در تاریخچه یا بازه ای از شماره ها را ذکر کنید، این دستورات در یک ویرایشگر متنی باز میشوند که میتوانید آنها را ویرایش کرده و خارج شوید. برای مثال دستور زیر دستورات ۱۰۰ ام تا ۱۵۰ ام تاریخچه را در ویرایشگر باز خواهد کرد :

$ fc 100 150

لیست تاریخچه در فایلی به نام .bash_history که در دایرکتوری خانگی شما قرار دارد، ذخیره میشود و در آن تا ۱۰۰۰ دستور نگهداری میشود.

فعال - غیر فعال کرئن کوکی ها

آیا می خواهید قبل از پذیرش کوکی ها در این مورد به شما اطلاع داده شود و یا اینکه مایل نیستید هیچ گونه کوکی را در سیستم خود بپذیرید؟
Explorer5.x
از منوی Tools ، گزینه Internet Options را انتخاب کنید.
زبانه "Security" را انتخاب کنید.
بر روی دکمه "Custom Level…" کلیک کنید.

تا بخش "Cockles" به سمت پایین، اسکرول کنید.
در صورت تمایل دو گزینه "Allow cookie that are stored on your computer" و "Allow per- Session Cookies" را می توانید با کلیک روی گزینه های Disable, Enable و Prompt به ترتیب غیر فعال و پیام دار کنید.
بر روی دکمه "OK" در هر دو پنجره کلیک کنید.
Navigator3.x
از منوی Options، گزینه Network preferences را انتخاب کنید.
Navigator3.x ، گزینه ای در مورد عدم پذیرش کوکی به صورت مطلق ندارد.
برای اینکه سیستم قبل از پذیرفتن کوکی، از شما اجازه بگیرد، می بایست گزینه "Accepting a cookie" در قسمت "Show and Alert Before" را علامت دار کنید
Communicator4.x
از منوی Edit، گزینه Preferences را انتخاب کنید.
گزینه Advanced را انتخاب کنید.
برای پذیرش کوکی:گزینه "Accept all cookies" یا گزینه زیر:
"Accept only cookies that get sent back to the Originating seven" را انتخاب کنید.
جهت عدم پذیرش کوکی: گزینه "Disable Cookie" را انتخاب کنید.
برای اینکه سیستم قبل از پذیرش هر کوکی شما را مطلع سازد.
گزینه های "wam me before accepting a cookie"
"Accept only cookies that get sent back to the originating server"
دکمه "OK" را کلیک کنید

راه نفوذ به ویندوز ایکس پی

یکی از مشکلات ویندوز ایکس پی راه نفوذ به آن در صورت فراموش کردن Password می باشد .همانطور که همه شما می دانید xp امکان جالب switch user را دارد که می توان محیط را برای کار user های مختلف فراهم کرد .

حالا اگر شما این Password را فراموش کنید چاره چیست . در این حالت یک راه نفوذ هست و آن این است که در هنگام ظاهر شدن منوی کاربران در ابتدا ، دو بار کلیدهایALT+CTRL+ DELETE را فشار دهید سپس در قسمت نام کلمه administrator را تایپ کرده و قسمت Password را خالی بگذارید و Ok را بزنید در این حال وارد سیستم می شوید.

آن لاین کردن آخرین آیدی آنلاین شده در یاهو

برای این کار ابتدا باید به قسمت Start ویندوز رفته و در قسمت Run regedit را نوشته و کلید اینتر را بزنید. در صفحه ای که باز می شود باید وارد زیر مجموعه HKEY_CURRENT_USER بشوید ودر آن وارد قسمت Softwareبشوید و سپس وارد شهخه مخصوص Yahoo بشویدو بروی شاخه Pager یک کلیک کنید تا به حالت مارک در بیاید. حال در قسمت روبرو تعدادی تابع نمایان خواهد شد. در میان آنها تابع Save password را پیدا کنید بروی آن دوبار کلیک کنید تا پنجره مخصوص باز شود. حال مقدار را از 0 به 100 تغیر دهید و در نهایت کلید اینتر را بزنید. حال یاهو مسنجر را باز کنید و بروی جمله Login To Yahoo که در صفحه یاهو مسنجر در زیر آرم یاهو قرار دارد کلیک کنید. سپس خواهید دید که آخرین آیدی شروع به لاگین شدن خواهد کرد.

نشان دادن پسورد Dial Up در XP

یکی از ویژگی های dilaup در xp نشان ندادن پسورد است یعنی وقتی شما روی ایکون یک dialup کلیک می کنید فقط username دیده میشود. برای اینکه بتوانید پسورد را مشاهده کنید .مراحل زیر را در رجیستری اجرا کنید:

HKEY_LOCAL_MACHINE-SYSTEM--CurrentControlSet-Services--RasMan--Parameters Modify

در اینجا یک DWORD با اسم DisableSavePassword بسازید.مقدار 0 در این DWORD برای SAVE کردن و مقدار 1 برای SAVE نشدن پسورد است.

از کار انداختن رمز عبور BIOS

بسیاری از شماها هنگام روشن کردن کامپیوتر قبل از آنکه سیستم عامل خاصی بالا بیاید به سد محکمی با نام رمز عبور BIOS برخورد کرده اید. رمز عبوری که بر خلاف سایر رمز عبورها به هیچ وجه در هارد دیسک کامپیوتر ذخیره نمیشود. یا همین مشکل موقعی که می خواهید مشخصات Setup نامپیوتر را عوض کنید پیش میآید. این مقاله به معرفی چند روش برای حل این مشکل میپردازد. فرض ما بر این است که شما رمز عبور کامپیوتر خود را فراموش کرده اید و دنبال راه حل هستید و قصد اذیت کردن و دست بردن در کامپیوتر کسی را ندارید.

◄ روش اول: برای دزدی از یک مکان ساده ترین و اولین کار استفاده از شاه کلید است تا آبرومندانه و ترو تمیز وارد شوید و آخرین راه حل بالا رفتن از دیوار است. در این مورد هم اینچنین است ما برای مارک ها و مدلهای مختلف Bios رمزهای عبوری معرفی می کنیم که امیدواریم مشکل شما را حل کند و نیازی به بالا رفتن از دیوار نداشته باشید.

AWARD BIOS

AWARD SW, AWARD_SW, Award SW, AWARD PW, _award, awkward, J64, j256, j262, j332, j322, 01322222, 589589, 589721, 595595, 598598, HLT, SER, SKY_FOX, aLLy, aLLY, Condo, CONCAT, TTPTHA, aPAf, HLT, KDD, ZBAAACA, ZAAADA, ZJAAADC, djonet

AMI BIOS

AMI, A.M.I., AMI SW, AMI_SW, BIOS, PASSWORD, HEWITT RAND, Oder

رمزهای عبور زیر را بر هر نوع Bios میتوانید امتحان کنید

LKWPETER, lkwpeter, BIOSTAR, biostar, BIOSSTAR, biosstar, ALFAROME, Syxz, Wodj

توجه داشته باشید که هنگام وارد کردن رمزهای عبور حروف بزرگ را بصورت بزرگ و حروف کوچک را بصورت کوچک وارد کنید.

◄ روش دوم : یک روش نرم افزاری برای پاک کردن رمز عبور

اگر هنگامی که کامپیوتر روشن است بدان دسترسی دارید میتوانید از برخی نرم افزارهای موجود برای پاک کردن رمزعبور استفاده کنید ولی از آنجا که مکن است شما به این نرم افزار ها دسترسی نداشته باشید روش زیر را به شما معرفی میکنیم.

کامپیوتر را به حالت MS DOS برگردانید و دستور DEBUG را اجرا کنید

0 برای مدلهای مختلف BIOS عبارات زیر را وارد کنید

AMI/AWARD BIOS

O 70 17

O 71 17

Q

PHOENIX BIOS

O 70 FF

O 71 17

Q

GENERIC

Invalidates CMOS RAM.

O 70 2E

O 71 FF

Q

توجه کنید که حرف اول برابرحرف "“O است نه عدد صفر.

◄ روش سوم : روش سخت افزاری

اگر هنگامی که کامپیوتر روشن است به آن دسترسی ندارید یا رمز عبورهای قبلی کارساز نبود می توانید از روشهای سخت افزاری زیر استفاده کنید.

● استفاده از Jumper ها

بر روی تمام مادربردها یک Jumper است که از آن برای پاک کردن CMOS میتوانید استفاده کنید.کنار این jumper معمولا این عبارت دیده میشود Clr CMOS.

تنها کاری که شما میکنید این است که jumper را از پایه 1و2 درآورده و به پایه 3و4 نصب کنید و دوباره به حالت اول برگردانید. شما به همین سادگی میتوانید رمز عبور را پاک کنید.

● در آوردن باتری

میتوانید باتری دستگاهتان را که روی مادربرد است درآورده و دوباره جا بیاندازید در این حالت تمام اطلاعات CMOS به حالت پیش فرض برمیگردد. ولی توجه داشته باشید که جا انداختن باتری کمی مشکل است.

● عوض کردن آی سی ( Cheap CMOS )

اگر هیچ یک از روشهای الا جواب نداد میتوانید آی سی CMOS را با یک آی سی از همان نوع عوض کنید یا از نوع برنامه ریزی کنید اینکار ابزار مخصوصی دارد و شرکتهای تعمیر کامپیوتر برای شما اینکار را خواهند کرد .

توجه: برای پیدا کردن آی سی CMOS میتوانید به دفترچه مادربرد خود مراجعه کنید.

در این روشها علاوه بر اینکه رمز عبور را پاک میکنید سایر اطلاعات نیز به حالت اولیه برمیگرد ولی نگران نباشید مشکلی نیست و شما میتوانید دوباره مشخصات کامپیوتر خود را در Setup وارد کنید.

اموزش کامل Sub7

EditServer.exe را که برای ساختن برنامه (Server) یعنی فایلی را که می خواهید برای کسی بفرستید و وارد کامپیوتر آن شوید را اجرا کنید.وقتی این برنامه اجرا می شود 2 گزینه روی صفحه می آید. Run is a advanced Mode Run is a normal Mode گزینه Run is a normal Mode را انتخاب کنید. یک صفحه باز می شود این صفحه چند گزینه دارد.=> که اولی آنها SERVER SETTINGS است. در قسمته سمته چپ و بالا، SERVER SETTINGS را انتخاب کنید که خودش هم رو همون هست. یک صفحه باز می شود که چند گزینه دارد.که اولی آنها در بالای صفحهPort مىباشد.به نظره من بهتر است آن را اصلا تغیر ندهید. زیره کلمه ی پورت Port نوشته است => ______ password ______ re_enter password ______ victim namel ______ protect passwordl ______ re_inter passwordl شما در قسمته password می توانید رمزی بگذارید که با این کار پس از بدست آوردن آپی و پورت و نفوذ در comuter قربانی،فقط شما می توانید به comuter آن نفوذ کنید و دسته دیگر نفوذ گران از آن کوتاه می شود.من توصیه می کنم که اگر شما ابتدایی هستید این کار لازم نیست. در قسمته victim name که خوده برنامه اسمی به نامه=> 2.2.srv است که این هم ضرورتی ندارد تغییرش دهید. حالا می رسیم به اون وره صفحه که چند گزینه دارد . 1:use rabdom port 2:melt server after installation 3:wait for reboot ..server filename.. 4:random filename 5:spectify که شماره ۵ با اسمه (srv32.exe) آمده است. خوب شما اصلا هیچ گونه تغییری در آن ۵ گزینه ی بالا انجام ندهید.(البته اگر وارد نیستید) خوب حالا قسمته دوم بحثمون اینه که باید شما بروید روی گزینه ی (STARTUP METHODS) که در سمته چپ و زیره همون گزینه ی SERVER SETTINGS قرار دارد. وقتی که شما( STARTUP METHODS) را باز کردید یک صفحه باز می شود که ۷ گزینه دارد و خوده برنامه رویه گزینه ی ۲ و گزینه ی آخر ( ۷ ) کلیک کرده است. شما هم می توانید دستش نزنید و هم می توانید برای پیشرفته کردن سرور خود روی گزینه ی ( ۳ ) و ( ۴ ) نیز کلیک کنید. بعد از اتمامه عملیاته بالا باز به سمته چپ یک نگاهه خشمگینانه میندازین و با سرعت به طرفه گزینه ی (NOTIFICATIONS) که در زیره همون گزینه ی STARTUP METHODS قرار دارد می روید. خوب حالا که ( NOTIFICATIONS ) را باز کردید.

اگر که آدرسه e_mail شما در ICQ است شما روی گزینه ی اولی که (add ICQ notify) است کلیک کنید و در صفحه ای که باز می شود آدرس را بنویسید. حالا اگر آدرسهe_mail شما در یاهو باشد شما باید روی گزینه add e_mail notify کلیک کنید و آدرسه e_mail یاهوی خود را بنویسید در آن قسمت. بعد از آن شما باز هم از اون نگاه های ترسناک به سمته چپ صفحه می اندازید و روی گزینه ی BINDED FILES کلیک کنید. شما باید بعد از انجام عملیات قبلی روی گزینه ی PLUGINS در سمت چپ صفحه زیر همون گزینه ی BINDED FILES کلیک کنید.بعد از کلیک کردن گزینه ی PLUGINS که در حقیقت مهمترین بخش برای هک و هکر می باشد یک صفحه بازمی شود.در این صفحه می توانید چند فایل را انتخاب کنید تا امکانات بیشتری برای هک کردن داشته باشید و حالا کاری که شما باید انجام بد ید این است که بروید در همان صفحه ای که برای شما باز شده روی گزینه ی add binded plugin کلیک کنید و در همان صفحه ی کوچکی که باز می شود بروید درشاخه یا درایوی که برنامه ی sub7 را در آنجا کپی کرده اید. بعد از پیدا کردن sub7 بروید بر روی آن کلیک کنید و آن را باز کنید وروی گزینه ی plugin که در همان پوشه است کلیک کنید. بعد از باز کردنplugins شما باید به دنبال گزینه ای به اسم s7moreinfo.dll بگردید و روی آن کلیک کنید و دکمه ی open را بفشارید. فقط توجه داشته باشید که اگر شما از plugins های بیشتری استفاده کنید اصلا مفید نیست چون باعث می شود که سرعت شما در هنگام onlineشدن دچار مشکل شوید. خوب حالا شما باید باز هم نگاهی به سمت چپ بندازید و روی گزینه ی RESTRICTIONS که زیر همان گزینه ی plugin قرار دارد کلیک کنید. بعد از باز شدن RESTRICTIONS یک صفحه باز می شود که در این صفحه شما می توانیداز یک فیلتر استفاده کنید. منظور من از فیلتر این است که شما می توانید چندین گزینه را انتخاب کنید که مهمتر از بقیه هستند. و کاربرد مهمتری دارند نسبت به بقیه. شما برای استفاده از این امکانات باید بر روی گزینه ی :enable filter.allowed features کلیک کنید که اون جای خالی کنار آن تیک بخورد. حالا شما بروید روی گزینه ی ...add allowed feature کلیک کنید و بعد از باز شدن آن صفحه و انتخاب آن گزینه های دلخواه روی گزینه [add selected features] کلیک کنید. و هر کدام هم که دوستشون نداشتید می توانید delete کنید. بعد از انجام عملیات بالا این دفعه نگاهی با لطافت به سمت چپ بندازید و روی گزینه ی e_mail کلیک کنید و بعد از باز شدن صفحه ای که در آن 3 گزینه وجود دارد شما باید در هر 3 جای خالی آدرس e_mail خود را که در یاهو است را بدهید البته اگر دوست دارید پسورد و بقیه ی اطلاعات نازنین و خوشحال کننده برای شما بیاید. تیک جفتشون یادتون نره. خوب حالا باز هم سمت چپ رو با آرامش نگاه کنید و روی گزینه ی EXE ICON / OTHER که زیر همان گزینه ی e_mail قرار دارد کلیک کنید.بعد از کلیک کردن روی آن و باز شدن صفحه ی EXE ICON / OTHER که در آن صفحه 2 گزینه وجود دارد که یکی از آن ها بالای صفحه است که آن برای فعال کردن یکerror نمایشی است که با اسم enable fake error message در بالای صفحه آمده است که شما با کلیک کردن بر روی آن و فشردن دکمه ی رو به روی آن که با اسم configure error messageآمده است می توانید در این مکان error خود را بنویسید و بعد از اتمام کار و بستن آن پنجره بروید روی گزینه ی پایین صفحه که با اسم change server icon آمده است کلیک کنید تا گزینه ی کنار آن فعال شود در آن قسمت پایین بگردید به دنبال آیکن(icon) مورد دلخواه خود که با کلیک کردن روی آن و انتخاب هر کدام شما سرور خود را به پایان می رسانید البته هنوز خوشحال نشوید چون باید بروید به پایین صفحه در سمت چپ بروید و روی گزینه ی ...save as کلیک کنید. بعد از کلیک کردن روی آن یک صفحه با لطافت خاصی برای شما باز می شود که شما باید اول مسیر ذخیره ی سرور را انتخاب کنید و بعد از آن سرور خود را با هر اسمی که دوست دارید و پسوند EXE در همان محل save کنید. ببینید بچه ها یک مطلب مهمی که دراینجا لازم به ذکر است این است که پسوند سرور شما حتما باید باEXE باشد وگرنه سرور شما کامل نخواهد بود. مثلا شما به این شکل توجه کنید:==>exe. ... که شما می توانید به جای 3 نقطه چین اول هر اسم مورد دلخواهی بنویسید و بعد آن را save کنید. خوب دیگه دوستان فکر می کنم تمام شد. حالا فقط تنها کاری که شما باید بکنید این است که آن سرور را برای شخص قربانی بفرستید. و آن شخص با کلیک کردن بر روی آن و مواجه شدن با پیغام خطا آن ip , port سیستم شخص برای شما می آید.اما عجله نکنید چون شما باید منتظر online شدن بعدی شخص باشید. و مطمعا باشید که اگر شخص قربانی روی آن کلیک کرده باشد آن اطلاعات به e_mail شما فرستاده می شود. و شما بعد از گرفتن آن e_mail باید برنامه یsub7 را اجرا کنید و در بالای صفحه ip , port را وارد کنید و بعد connect را بزنید و صبر کنید تا وارد سیستم شخص شوید.