آموزش راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN کوچک

اگر در محیط کار یا منزل خود با بیش از یک کامپیوتر سروکار دارید احتمالا به فکر افتاده اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیا ندازید .
با اتصال کامپیوتر ها به یکدیگرمیتوانید چاپگرتان را بین همه انها به اشتراک بگذارید از طریق یکی از کامپیوتر ها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید از هر یک از کامپیوتر ها به فایل های خود از جمله عکس ها اهنگ ها و اسنادتان دسترسی پیدا کنید به بازی هایی بپردازید که نه چند بازیکن با چند کامپیوتر نیاز دارند
وبلاخره این که که خروجی وسایلی چون DVD PLAYER یا وب کم را به سایر کامپیوتر ها ارسال کنید .
در این مقاله صمن معرفی روش های مختلف اتصال کامپیوتر ها به یکدیگر انخام تنضیمات دستی را برای بهره بردن از حد اقل مزایای یک شبکه کامپیو تری به شما نشان می دهیم .
ذکر این نکته هم لازم است که قسمت اصلی این مقاله به نصب نرم افزار اختصاص دارد اما در انتهای مطلب در خصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکی ان هم توضیهاتی داده ایم

روشهای اتصال:
برای اتصال کامپیوتر هایی که در فاصله ای نه چندان دور از یکدیگر قرار دارند راههای مختلفی وجود دارد که عبارتند از :
سیم کشی دیتا به صورت تو کار در حین ساخت ساختمان که امروز بسیار متداول است .
ذر این روش همان گونه که برای برق ساختمان از قبل نقشه می کشند و مثلا جای کلید ها و پریز ها را مشخص می کنند برای شبکه کامپیوتری هم نقشه کشی و سیم کشی می کنند .
قرار دادن سیم ها در کف اتاق و اتصال کامپیوتر هایی که در یک اتاق قرار دارند .
استفاده از فناوری بی سیم
ساتفاده از سیم کشی برق داخل ساختمان
استفاده از سیم کشی تلفن داخل ساختمان

هر یک روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما برای به اشتراک گذاشتن چاپگر فایل ها و اینتر نت باید کامپیوتر ها را به نحو صحیح و مناسبی تنظیم و آماده کنید و فرق نمی کند که کدام روش را انتخاب کرده باشید
به همین دلیل کار را از همین نقطه شروع می کنیم از آنجا که ویندوز های اکس پی و 98 پر استفاده ترین ویندوز ها در منازل و دفاتر کوچک هستند نحوه اشتراک گذاری منابع در این دو ویندوز را مورد بحث قرار می دهیم هر چند مورد سایر ویندوز ها مفاهیم تغییر نمی کند
گام های اولیه :
برای راه اندازی شبکه در منزل خود این سه کار را باید انجام دهیم :
1انتخاب فناوری مناسب شبکه که مورد نظر ما در این مقاله اترنت استاندارد است
2خرید و نصب سخت افزار مناسب این کار، که اصلی ترین آنها کارت شبکه برای هر یک از این کامپیوتر ها و یک هاب – سوییچ است
3تنظیم و آماده سازی سیستم ها به نحوی که بتوانند همدیگر را ببینند و با یکدیگر صحبت کنند از این سه مرخله قدم سوم از همه مهم تر است .
ویندوز اکس پی قسمتی به نام NETWORK SETUP WIZARD دارد که تنظیمات شبکه را برای شما انجام می دهد .
به غیر از این متخصصان هستند که در ازای دریافت دستمزد ، شبکه شما را در محل راه می اندازند .
نام گذاری کامپیوتر ها به اشتراک گذاشتن چاپگر ها فایل ها و اتصالات اینترنتی ،اساسی ترین کارهایی هستند که این افراد برای شما انجام می دهند .
اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوتر تان بهم بخورد ، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید .
کلا بد نیست مفاهیم و اصول راه اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان بتوانید دست به کار شوید .
به طور کلی کار هایی که باید انجام دهید تا یک شبکه (( مرده)) را ((زنده)) کنید و به بهره برداری از ان بپر دازید ، از این قرار است :
نام گذاری کامپیوتر
دادن آدرس IP
به اشتراک گذاشتن فایل ها
به اشتراک گذاشتن چاپگر
انجام تنظیمات امنیتی
به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت

نام گذاری کامپیوتر:
بعد از نصب سخت افزار های مورد نیاز برای راه اندازی شبکه ، نیاز به نوبت به نصب نرم افزار های آن می رسد.
در اولین قدم باید برای تکتک کامپیوتر های موجود در شبکه خود اسمی منحصر به فرد و غیر تکراری انتخاب کنید .
علاوه بر اسم کامپیوتر اسم گروه کاری یا WORK GROUP هم مهم است . تمام کامپیوتر های یک شبکه باید عضو یک گروه کاری باشند .




ویندوز اکس پی :
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس پی این مراحل را دنبال کنید :
1-پنجره control panel را باز کنید
2-اگر حالت نمایش آیکون ها به صورت کلاسیک نیست روی لینک classic new کلیک کنید .در این حالت بر نامه system را اجرا کنید .
3-در کادر محاوره ظاهر شده صفحه computer name را انتخاب کنید
4-همان طور که ملا حظه می کنید کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری . روی دکمه chang کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود .
5-در کادر اول اسمی را تایپ کنید که می خواهید به کامپیوتر تان اختصاص دهید . این اسم هر چیزی می تواند باشد ، فقط نباید تکراری باشد . مثلا اسم کامپیونر اول را pc 1 بگذارید .
6-در کادر دوم اسمی را که می خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید .مثلا My office یا My Home یا هر چیز دیگر . حتی خود Work Group هم بد نیست .
7- در پایان OK و دوباره OK را بزنید . اگر ویندوز خواست ری استارت کند قبول کنید .
ویندوز 98
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز 98 این مراحل را دنبال کنید:
1-با کلیک راست روی آیکون Network Neighborhood روی دسکتاپ گزینه ، properties را انتخاب کنید .
2-در کادر محاوره ظاهر شده ، به صفحه identification بروید .
3-در کادر اول ، اسم کامپیوتر و در کادر دوم اسم گروه کاری مورد نظر را بنویسید . بعد از تنظیم نام برای تک تک کامپیوتر ها و گذاشتن یک اسم برای کروه کاری تمام آنها ، کامپیوتر ها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده اید . حالا نوبت به دادن آدرس IP میرسد .

آدرس IP
آدرس IP نشانی هر کامپیوتر در شبکه است . کامپیوتر از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می کنند .
در هر شبکه آدرس IP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد .
در باره IP و آدرس دهی از این طریق ، زیاذ میتوان صحبت کرد ، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری را نداریم بلا فاصله دست به کار می شویم . فقط ذکر این نکته را زروری میدانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است . هر قسمت عددی از 0 تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می شود .
مثلا 192.168.0.1 یک آدرس IP است . مفهوم دیگر Subnet Mask است ، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است . فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک ، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تایین می کنیم .
در یک شبکه کوچک ، برای تمام کامپیوتر ها سه قسمت اول آدرس IP را یکسان می گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی را در نظر می گیریم .
مثلا در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 و برای کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 را می نویسیم و به همین ترتیب ذر بقیه کامپیوتر ها قسمت چهارم آدرس IP را عدد متفاوتی را می دهیم .

شبکه: protocol

پروتکل VSAT
پروتکل باند پهن اینترنت از طریق ماهواره
یک فرستنده/ گیرنده ماهواره می‌‌تواند تا 60مگابیت برثانیه (Mbot/s) داده راحمل نموده و با گذشت زمان امکان تغییر محدوده اتصال تک‌‌داده‌‌ای را از چند کیلوبایت برثانیه تا چندین مگابیت برثانیه بدست می‌‌دهد. علاوه براین همان فرستنده/ گیرنده ماهواره می‌‌تواند تدریجی یا همزمان برای انتقال یک یا چند داده تصویر و صدا مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین ماهواره‌‌ها در ستون فقرات شبکه اینترنت مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. قابلیت ماهواره‌‌ها در حمل مخابره‌‌های پشت سرهم از طریق یک مسیر بر مشکلات شبکه چندمسیری از جمله بسته‌‌های اطلاعاتی ازدست رفته به علت فشردگی واقعی در تقاطع‌‌های شبکه غلبه نموده است به منظور پشتیبانی ازتقاضای عرض باند پیش‌‌بینی شده نسل بعدی سیستمهای ماهواره‌‌ای باند پهن (NG) از پردازش Onboard استفاده می‌‌نمایند. پروتکل‌‌های حالت انتقال غیرهمزمان (ATM) یا پروتکلهای شبه ATM احتمالاً تکنولوژیهای بکار رفته خواهند بود. این نوع پردازش onoboard شامل دمدوله (تفکیک) و یکی کردن سیگنال دریافت می‌‌باشد. دراین فرایند سری‌‌سازی و رمزگشایی، پردازش اطلاعات اول و میسریابی داده جهت‌‌گیری آنتن، بافر کردن (استفاده از منطقه‌‌ای در حافظه برای نگهداری داده‌‌ای که منتظر منتقل شدن می‌‌باشد) چند گذردهی و انتقال مجدد داده ضمن ارسال آن از ماهواره ارتباطی به ایستگاه زمین یا در اتصالات بین ماهواره‌‌ای انجام می‌‌گیرد. ...

بهرحال اب وجود ماهواره‌‌های NG، امید به لایه پروتکل اینترنت شبه ATM ونیودهمکاری جهانی هنوز هم مواردی وجود دارند که رفع آنها مشکل بنظر می‌‌رسند
پروتکل های دروازه داخلی (IGP)
روترهای هر سیستم خودگردان یک پروتکل دروازة داخلی IGP) ) استفاده می نمایند تا اطلاعات روتینگ را رد و بدل کنند . IGP های منفردی دردسترس هستند و هر سیستم خودگردان آزاد است که IGP خود را انتخاب کنند معمولاً نصب و راه اندازی IGP ساده است اگرچه IGP ممکن است اندازه و پیچیدگی یک سیستم خودگردان را محدود کند .
پروتکل های دروازه خارجی (EGP)
یک روتر از یک سیستم خودگردان یک پروتکل دروازة خارجی را برای مبادلة اطلاعات مسیریابی با روتر گروه خودگردان دیگر استفاده می کند . نصب و راه اندازی EGP ها معمولاً مشکل تر از IGP ها است با این حال EGP سربار کمتری دارند و انعطاف پذیرترند ( ترافیک کمتری ایجاد می کنند ) . برای جلوگیری از ازدیاد ترافیک ، اطلاعات مسیریابی یک سیستم خودگردان قبل از ارسال به سیستم خودگردان دیگر توسط EGP خلاصه می شود و مهم تر اینکه یک EGP سیاست های محدودسازی لازم را فراهم می کند تا به مدیر سیستم امکان دهد اطلاعاتی را که می تواند به خارج از سازمان فرستاده شود دقیقاً مشخص نماید
پروتکل دروازه مرزی (BGP)
این پروتکل سه روایت دارد . استاندارد فعلی روایت چهار است و اغلب کلمة اختصاری BGP-4 برای آن استفاده می شود .
مشخصات BGP به شرح زیر است :
- مسیریابی در سیستم های خودگردان: BGP اطلاعات مسیریابی را در سطح سیستم خودگردان فراهم میکند به این معنی که همه مسیرها به عنوان مسیر عبوری از سیستم های خودگردان داده شده اند .
- پیش بینی سیاست ها: BGP به فرستنده و گیرنده اجازه می دهد سیاست های خود را اعمال نمایند . خصوصاً هر مدیر می تواند BGP را پیکربندی نماید تا مسیرهایی را که BGP به خارج اعلام می نماید محدود کند .
- تسهیلات برای مسیریابی گذار : BGP سیستم های خودگردان را به دو طبقه تقسیم بندی می کند . سیستم های گذار که با عبور ترافیک به سیستم های خودگردان دیگر مؤافقت می نمایند. و سیستم های غیرگذار که با این کار مؤافقت نمی کنند . به طور مشابه ترافیک درحال عبور نیز در راه خود به سیستم خودگردان دیگر به عنوان ترافیک گذار طبقه بندی می شود . BGP به یک سازمان امکان می دهد خودش را در سیستم های غیرگذار قرار دهد و حتی اگر چند خانه ای باشد بازهم این امکان منتفی نمی باشد
- انتقال قابل اعتماد BGP از TCP برای همه ارتباط ها استفاده می کند یعنی یک برنامه BGP روی یک روتر در یک سیستم خودگردان یک اتصال TCP به یک برنامه BGP روی مسیریابی در سیستم خودگردان دیگر برقرار می کند و سپس داده ها را برروی اتصال می فرستد TCP اطمینان می دهد که داده هائی که می رسند مرتب بوده و داده ای گم نشده است . BGP در اینترنت جهانی اهمیت ویژه ای دارد زیرا همة ISP های بزرگ از BGP برای تبادل اطلاعات مسیریابی بهره می برند . به علاوه برای اطلاعات مسیریابی یک پایگاه داده مرکزی موجود است که اطمینان می دهد که مسیریابی سازگار باقی می ماند . این روش که سیستم داوری مسیریابی نامیده می شود ، یک پایگاه داده توزیع شده از همه مقصدهای ممکن در اینترنت جهانی و ISPمرتبط با هر مقصد ایجاد می کند . هرکپی از پایکاه داده روی یک کارگزار مسیر جداگانه در اینترنت جهانی اجرا می شود ، بیشتر ISP ها از BGP استفاده می کنند تا با یکی از کارگزاران مسیر ارتباط برقرار کرده و اطلاعات مسیریابی را که ارزابی شده است بدست آورد.

پروتکل اطلاعات مسیریابی (RIP)
باید در داخل یک سیستم خودگردان پروتکل دروازه داخلی (IGP) مناسب وجود داشته باشد . دونوع پروتکل از این نوع را می خواهیم بررسی کنیم : RIP , OSPF
پروتکل RIP
از اولین پروتکل های مسیریابی بود که با IP استفاده شد و توسط برنامه Routed پیاده سازی شد و با بیشترین سیستم ها Unix همراه است . مشخصات RIP به شرح زیر است :
- مسیریابی در داخل یک سیستم خودگردان
- معیار تعداد پرش ها : RIP فاصله را در شبکه برحسب تعداد پرش اندازه می گیرد به طوری که شبکه بین مبدأ و مقصد به عنوان یک پرش واحد شمرده می شود .
- انتقال غیر قابل اطمینان : RIP از UTP برای انتقال پیامها استفاده می کند .
- تحویل با پخش همگانی یا پخش چندگانه
- پشتیبانی از انتشار مسیر پیش فرض :
علاوه بر تعیین مقصدها به صورت واضح RIP به یک روتر امکان می دهد اعلام مسیر پیش فرض نماید بنابراین یک سازمان می تواند از RIP به منظور نصب یک مسیر پیش فرض استفاده کند به طوری که مسیرهای پیش فرض ترافیک را به ISP آن سازمان هدایت نماید
پروتکل TCP/IP
پروتکلهای TCP/IP فرآیند ارتباطی شبکه را تعریف می کنند و از آن مهم تر شکل یک داده را تعیین کرده و اطلاعاتی که باید این واحد دارا باشد تا توسط کامپیوتر دریافت کننده به درستی تعبیر شود را مشخص می کنند.TCP/IP به همراه پروتکل هایش سیستم کاملی را شکل می دهد که چگونگی پردازش داده ، انتقال و دریافت آن در یک شبکة TCP/IP را بیان می دارد. سیستمی از پروتکل های مرتبط نظیر پروتکل های TCP/IP مجموعه پروتکل نامیده می شود.
پروتکل X.25
استاندارد X.25
X.25 و مدل OSI
مدل OSI(Open System Interconnect) معروف ترین و معتبر ترین استاندارد شبکه های کامپیوتری است . این استاندارد در اواخر دهه 70 توسط سازمان بین المللی ISO و CCITT برای سطوح مختلف ازتباط بین کامپیوتر ها ایجاد گردید و در سال 1984 این مدل به نام مدل OSI معرفی شد .
این مدل یک چهارچوب و طبقه بندی کلی برای ارتباط را ارائه می دهد و به جزئیات چگونگی ارتباط نمی پردازد. در این مدل تمامی فرآیند های پیچیده برای یرقراری ارتباط ، انتقال اطلاعات بدون خطا ومدیریت شبکه به 7 قسمت کلی تقسیم شده است و هر قسمت توسط یک لایه از این مدل انجام می گیرد.
پروتکل ISDN
شبکه ای رادر نظر بیاوریدکه با وجود آن رصداوسایر داده هادر محیط خانگی به طورهمزمان دردسترس قرارمی گیرند.یک رایانه مرکزی به اداره زنگ های تلفن،میزان حرارت وروشنائی دراتاق به اتاق خانه و...می پردازد.از دیگرسوی ،خود این رایانه ازراه دور وازطریق شبکه موجود تحت کنترل است.سایر خدمات نیزز ازطریق شبکه ارائه می شوند،برای نمونه دریافت برنامه های تلویزیونی ودسترسی آسان وسهل به خدمات ویدئویی وداده ای.
ISDN یابه طورکامل Integrated Services Digital Network که معادل فارسی آن دیجیتلای خدمات یکپارچه است که اززوایای مختلفی قابل بازبینی است.

چند ویژگی شبکه های بیسیم

شبکه های بیسیم دارای نیازمندیها و مشکلات امنیتی ویژه ای هستند. این مشکلات ناشی از ماهیت و خواص شبکه های بیسیم است که در بررسی هر راه حل امنیتی باید به آنها توجه نمود:

الف: فقدان زیرساخت (Infrastructureless) : در شبکه های بیسیم ساختارهای متمرکز و مجتمع مثل سرورها، روترها و ... لزوماً موجود نیستند (مثلاً در شبکه های Ad hoc)، به همین خاطر راه حلهای امنیتی آنها هم معمولاً غیر متمرکز، توزیع شده و مبتنی بر همکاری همه نودهای شبکه است.

ب: استفاده از لینک بیسیم: در شبکه بیسیم، خطوط دفاعی معمول در شبکه های wired (مثلاً فایروال به عنوان خط مقدم دفاع) وجود ندارد. نفوذگر از تمام جهت ها و بدون نیاز به دسترسی فیزیکی به لینک، می­تواند هر نودی را هدف قرار دهد.

ج: Multi hop بودن: در اغلب پروتکلهای مسیریابی بیسیم، خود نودها نقش روتر را ایفا می­کنند (به خصوص در شبکه های Ad hoc)، و بسته ها دارای چند hop مختلف هستند. طبیعتاً به هر نودی نمی­توان اعتماد داشت آن هم برای وظیفه ای همچون مسیریابی!

د: خودمختاری نودها در تغییر مکان: نودهای سیار در شبکه بیسیم به دلیل تغییر محل به خصوص در شبکه های بزرگ به سختی قابل ردیابی هستند.

از دیگر ویژگیهای طبیعی شبکه بیسیم که منبع مشکلات امنیتی آن است می­توان به فقدان توپولوژی ثابت و محدودیتهای منابعی مثل Power ، CPU و حافظه اشاره کرد.

شبکه سرى یا BNC

در شبکه BNC کامپیوترها بطور سری به هم متصل می شوند و در صورتی که شبکه و سیمهای ارتباطی یک کامپیوتر خراب شود باعث از کار افتادن بقیه شبکه نیز خواهد گردید. رابط BNC که به شکل یک استوانه مِباشد دارای دو برآمدگِی مِی باشد.( مانند شکل  )

در ابتدا و انتهای سیمهای رابط این نوع شبکه یک عدد رابط به نام به نام BNC پرچ شده است که جهت اتصال به سیمها و کامپیوترهای دیگر در سر هر کدام از آنها یک عدد T-Connector قرار می دهند همانطور که در شکل مشاهده می نمایید در سر تی ها برآمدگی و ی شکافها و فرورفتگیهاِی جهت برقرار اتصال با هم وجود دارد و شما بایست بطور دقیق هنگام اتصال دو قسمت به هم ، شکافها یا فرورفتگی ها را با برآمدگیهای قطعه مقابل چفت نمود و با یک بار چرخش آنرا قفل نمایید تا سفت شود.

در اینگونه شبکه در ابتدا و انتهای کلیه کامپیوتر ( کامپیوتر اول و آخر) با دو عدد Terminator بایستی بسته شوند.

تذکر         :                  

اِینگونه سیم کشی تا حدود نسبتا" زیادی از نظر هزینه به صرفه بوده و ارزان می باشد ولی کنترل ، نگهداری آن بسیار مشکل بوده و بایستی همواره احتیاط را پیشه خود نمود. بسیار دیده شده که این سیمها و رابطها از مناره ها شکسته و قطع می گردند لذا می توانید قسمتهای انتهاِیی را باچسپ محکم و یا سیم محک نمایید تا شکسته و قطع نشود.

Troubleshooting یا رفع اشکالات جزئی:

                              

گاهى در شبکه مشکلاتى پیش مىآید که شاید با کمى تامل و دقت قابل رفع باشد. اگر شبکه یا کامپیوترى از شبکه قطع باشد و بعد از کنترل موارد لازم، در شبکه مطمئن شدید که از لحاظ برنامه و نرم افزار مشکلى ندارید مى توانید کنترلهاى زیر انجام دهید:
تریمیناتورهاى دو سر شبکه را چک و کنترل نمایید و مطمئن شوید که مشکلى نداشته و محکم متصل باشند.
تیکانکترها متصل بوده و هیچ سیمی قطع نباشد.
معمولا" بر اثر کشیدگى سیمها پرچ سر سیمها جدا مىشود در صورت مشاهده و شک ، یک سیم سالم را با آن تعویض کنید.
تریمیناتور انتهایی دستگاه آخرى را باز نموده و به دستگاه دومى وصل کرده و با رفع اشکال و اتصال دو دستگاه اولى ، سپس دستگاه سومى و الی آخر مشکل را( که مى تواند حاصل از سیم، تىکانکتر و یا ترمیناتور باشد ) یافته و رفع نموده و در صورت لزوم قطعه مربوطه را تعویض نمایید.
جهت تست سالم بودن سیمها در صورت لزوم مىتوانید علاوه بر تست آنها مابین دو دستگاه سالم از اهم متر نیز استفاده نمایید.

شبکه Hub

اماٌ یکی از مطمئن ترین و بهترین سیستم شبکه بندی ، شبکه Hub می باشد. در اینگونه شبکه از طریق سیمهای رابط به یک Hub متصل می شوند. در این سیستم بر عکس شبکه BNC اگر کامپیوتری قطع شود فقط آن قطع بوده و بقیه سیسیتم مختل نشده و شبکه برقرار است. رابط اینگونه شبکه ها سیمهایی است که به سر آنها یک عدد ِArj 45 پرچ گردیده است که با رنگهای خاصِی جهت گرفتن و فرستادن اطلاعات مشخص شده است.

این رابطها به کارت شبکه کامپیوتر وصل بوده و طرف دیگر آنها به سوکتهای دیواری ( Facepalte ) متصل می شوند.

  در روی این دستگاه فعالیت دستگاها با چراغهای چشمک زن مشخص می شود و در صورت عدم فعالیت مِی توان از عدم اتصال آن آگاهی پیدا نمود و در جهت رفع عیب آن بر آمد.

Troubleshooting یا رفع اشکالات جزئی:

اگر در اینگونه شبکه نیز مشکلی پیش آید کنترل موارد زیر توصیه مىشود.
الف) مطمئن باشید دستگاه هاب Hub ، روشن بوده و سوکتهاى سیمهاى متصل شده محکم باشند و لق نباشند.
ب) جایگاه سوکت سیمهاى قطع شده را با جایگاه سیمهاى اتصالى سالم در روى هاب جابجا نموده و نتیجه را مشاهده نمایید.
ت) کنترل سالم بودن سیمها و سوکت سر آنها.
ث) کنترل سالم بودن سوکتهاى اتصالى.

چگونه دو رایانه را به یکدیگر متصل کنیم ؟

با آمدن رایانه های جدید افراد بسیاری تمایل به خرید آنها پیدا می کنند پس از خرید یک رایانه جدید و سریعتر مدل قدیمی رایانه در گوشه ای انداخته میشود .بعضی از اشخاص از رایانه های لپ تاپ استفاده می کنند و می خواهند آن را با رایانه شخصی شبکه کنند .
وصل کردن دو رایانه به هم از ساده ترین مباحث شبکه به حساب می آید .
پس از ساخت شبکه علاوه بر امکان انتقال اطلاعات از این طریق شما می توانید از یک امکان لذت بخش دیگر نیز استفاده کنید .با شبکه شدن دو رایانه شما می توانید بازیهای مختلفی را تحت شبکه خانگی خودتان بازی کنید و از آن لذت ببرید .
برای شبکه کردن دو رایانه شما احتیاج به سخت افزار شبکه روی هر دو سیستم و به مقدار لازم کابل شبکه دارید.
بساری از مادربورد های جدید خودشان دارای پورت شبکه هستند .اما اگر مادربورد شما دارای سخت افزار شبکه نیست باید کارت شبکه را برای هر دو سیستم تهیه کنید انواع معمولی کارت های شبکه قیمت های بسیار مناسبی دارندو در تمام فروشگاهها نیز پیدا می شوند .به جز کارت شبکه شما باید به اندازه فاصله دو رایانه کابل شبکه خریداری کنید در موقع خرید اری کابل شبکه باید حتما به فروشنده گوشزد کنید که کابل را برای اتصال تنها دو رایانه می خواهید. این مساله باعث می شود که فروشنده برای نصب فیشهای دو سر کابل رشته های آن را به نحو خاصی که مخصوص اتصال دو رایانه است دو رایانه است مرتب کند .
حتما می دانید برای شبکه کردن بیش از دو رایانه احتیاج به سخت افزارهای دیگری مثل سیستم ارتباط مرکزی یا هاب HUB نیاز می باشد .نحوه چیده شدن رشته های کابل شبکه برای اتصال به HAB و شبکه کردن بیش از دو رایانه متفاوت می باشد.
پس از خرید این وسایل حالا باید شما کارتهای شبکه را روی سیستم ها نصب کنید این کارتها معمولا با استفاده از درایورهای خودشان به راحتی نصب می شوند بعد از نصب کارت های شبکه در قسمت Network Connections ویندوز شما گزینه ای با عنوان Local Area Connections اضافه می شود حالا کابل را به کارت های شبکه دو رایانه وصل کنید و هر دو رایانه را تحت ویندوز XP روشن نمایید .در این مرحله برای درست کردن شبکه روی گزینه MY Computer هر دو رایانه کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب نمایید .حالا به قسمت Computer Name بروید هر دو رایانه باید دارای Workgroup یکسانی باشند .برای یکسان کردن آنها روی گزینه Change کلیک کرده و سپس اسمی را برای Workgroup هر دو رایانه وارد نمایید.حتما دقت نمایید که Computer Name های هر دو رایانه باید متفاوت باشد .
حالا روی هر دو رایانه به قسمت Network Connections بروید و روی Local Area Connections کلیک کنید و Properties را انتخاب کنید و در پنجره باز شده دنبال خطی با عنوان Protocol TCP/internet بگردید این خط را انتخاب نموده و روی گزینه Properties کلیک نمایید
معمولاگزینه Obtain Automatically an ip Address به عنوان پیش فرض انتخاب شده است .شما گزینه Use The Following ip Address را انتخاب کنید ، در قسمت ip Address یکی از رایانه IP را 192.168.0.1 و در رایانه دیگر 192.168.0.2 وارد نموده ، در قسمت Subnet Mask هر دو رایانه این مقدار را وارد نمایید : 255.255.255.0
حالا دیگر کار شبکه شدن رایانه ها تمام شده است هر دو رایانه را برای اطمینان مجددا راه اندازی کنید .
به یاد داشته باشید که درایو ها و پوشه هایی را که می خواهید در هر رایانه روی شبکه قرار بگیرد را باید Share کنید برای این کار :
روی درایو ها و پوشه ها کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید در قسمت Sharing این پنجره شما باید گزینه share this folder را انتخاب کنید

بخش اول : معرفی زیرساخت یک شبکه

واژه زیرساخت (Infrastructure)  از جمله واژه هائی است که در موارد متعددی بخدمت گرفته شده و دارای معانی متفاوتی است . واژه فوق اغلب برای تشریح مراحل نصب ، آماده سازی خدمات و امکانات مربوطه در زمینه یک عملیات خاص نظیر جاده ها ، سیستمهای ارتباطی،  خطوط ارتباطی برق و ... بکار گرفته می شود. در اغلب واژه نامه ها برای واژه فوق تعریفی مشابه زیر ارائه شده است :

یک بستر پایه برای ایجاد یک سازمان و یا سیستم .

با توجه به تعریف واژه فوق و از دیدگاه کامپیوتر، یک شبکه کامییوتری از عناصر اساسی تشکیل می گردد. مجموعه عناصر تشکیل دهنده زیر ساخت یک شبکه کامپیوتری را می توان به دو گروه اساسی زیر تقسیم نمود:

?        عناصری که بنوعی زیرساخت فیزیکی یک شبکه را تشکیل می دهند.( نظیر کامپیوترها ، کابل ها،  کارت های شبکه،  هاب ها و روترها ). ماهیت عناصر فوق بصورت سخت افزاری است .

?        عناصری که بنوعی زیر ساخت منطقی یک شبکه را تشکیل می دهند. ( نظیر : پروتکل های شبکه، سرویس های مربوط به DNS ، مدل های آدرس دهی IP،  سرویس های مربوط به دستیابی از راه دور و پروتکل های امتیتی ) ماهیت عناصر فوق نرم افزاری بوده که می بایست نصب و پیکربندی گردنند.

در ادامه به تشریح عناصر مربوط به زیرساخت منطقی یک شبکه پرداخته می شود.

عناصر مربوط به زیرساخت منطقی

شناخت زیرساخت فیزیکی در یک شبکه بدلیل ماهیت ملموس عناصر سخت افزاری و جایگاه هر یک از آنها بسادگی انجام خواهد شد. زیر ساخت منطقی یک شبکه کامپیوتری مستلزم استفاده از عناصر متفاوتی نظیر موارد زیر خواهد بود:

?        پروتکل های شبکه

?        مدل آدرس دهی IP

?        سرویس های مربوط به حل مشکل اسامی  و آدرس ها

?        دستیابی از راه دور

?        روتینگ و ترجمه آدرس های شبکه

?        سرویس های مربوط به ایجاد زیر ساخت های امنیتی

در ادامه به معرفی  هر یک از عناصر فوق و جایگاه آنها در یک شبکه خواهیم پرداخت .

پروتکل های شبکه

پروتکل یکی از عناصر مهم در ایجاد زیر ساخت منطقی در یک شبکه کامپیوتری محسوب می گردد. کامپیوترهای موجود در شبکه بر اساس پروتکل تعریف شده قادر به ایجاد ارتباط با یکدیگر خواهند بود. پروتکل مشتمل بر مجموعه ای از قوانین و یا شامل مجموعه ای از روتین های استاندارد بوده که عناصر موجود در شبکه از آنان برای ارسال اطلاعات استفاده         می کنند.

در ویندوز   ۲۰۰۰   نظیر ویندوز NT     و ۹۵ از پروتکل های متعدد ی نظیر : NWlink ( نسخه پیاده سازی شده از پروتکل IPX/SPX  توسط مایکروسافت ) و NetBEUI ( یک پروتکل ساده  سریع که در شبکه های کوچک با تاکید بر عدم  قابلیت روتینگ ) استفاده می گردد) . در ویندوز۲۰۰۰  از پروتکل TCP/IP استفاده می گردد.

مدل های شبکه ای

بمنظور شناخت مناسب نحوه عملکرد پروتکل در شبکه می بایست با برخی از مدل های رایج شبکه که معماری شبکه را تشریح می نمایند، آشنا گردید. مدل OSI (Open Systems Interconnection) بعنوان یک مرجع مناسب در این زمینه مطرح است . در مدل فوق از هفت لایه برای تشریح فرآیندهای مربوط به ارتباطات استفاده می گردد. در حقیقت هریک از لایه ها مسیولیت انجام عملیات خاصی را برعهده داشته و معیار و شاخص اصلی تقسیم بندی بر اساس عملیات مربوطه ای که می بایست در هر لایه صورت پذیرد. مدل OSI بعنوان یک مرجع و راهنما برای شناخت عملیات مربوط به ارتباطات استفاده می گردد. در بعد پیاده سازی خیلی از پروتکل دقیقا" از ساختار مدل OSI تبعیت نخواهند کرد. ولی برای شروع و آشنا شدن با عملکرد یک شبکه از بعد ارسال اطلاعات مطالعه مدل فوق موثر خواهد بود. شکل زیر هفت لایه معروف مدل OSI را نشان می دهد.

ارسال و دریافت اطلاعات از طریق لایه های مربوطه در کامپیوترهای فرستنده و گیرنده انجام خواهد شد. داده ها توسط یک برنامه و توسط کاربر تولید خواهند شد ( نظیر یک پیام الکترونیکی ) .شروع ارسال داده ها از لایه Application و در ادامه با حرکت به سمت پایین در هر لایه عملیات مربوط انجام و اطلاعاتی به بسته های اطلاعاتی  اضافه خواهد شد. در آخرین لایه ( لایه فیزیکی ) با توجه به محیط انتقال استفاده شده داده ها به سیگنالهای الکتریکی، پالس هائی از نور و یا سیگنالهای رادیوئی تبدیل و از طریق کابل و یا هوا برای کامپیوتر مقصد ارسال خواهند شد. پس از دریافت داده در کامپیوتر مقصد عملیات معکوس توسط هر یک از عناصر موجود در شبکه بر روی آنها انجام و در نهایت با رسیدن داده به لایه Application و بکمک یک برنامه امکان استفاده از اطلاعات  اراسالی توسط برنامه مربوطه فراهم خواهد شد. شکل زیر  نحوه انجام فرآیند فوق را نشان می دهد.

شناخت مدل فوق از این جهت مهم است که در پروتکل های پشته ای نظیر TCP/IP پروتکل های متعدد در لایه های متفاوت وجود داشته وهر یک دارای عملکرد اختصاص مربوط به خود می باشند. پروتکل های TCP ، UDP  ،  IP از جمله پروتکل هائی هستند که هریک عملیات مربوط به خود را با توجه به لایه مربوطه انجام می دهند. در ادامه به معرفی اولیه هر یک از  آنها خواهیم پرداخت . مدل OSI تنها مدل استفاده شده در شبکه نمی باشد و از مدل های دیگری نظیرمدل DoD  (Department of Defence)) نیز استفاده می گردد.

چرا پروتکل TCP/IP ؟

پروتکل TCP/IP استاندارد فعلی برای شبکه های بزرگ است . با اینکه پروتکل فوق کند و مستلزم استفاده از منابع بیشتری است ولی بدلیل مزایای بالای آن نظیر : قابلیت روتینگ ،  استفاده در اغلب پلات فورم ها و سیستم های عامل  همچنان در زمینه استفاده از پروتکل ها حرف اول را می زند. با استفاده از پروتکل فوق کاربری با در اختیار داشتن ویندوز و پس از اتصال به شبکه اینترنت براحتی قادر به ارتباط با کاربر دیگری خواهد بود  که از مکینتاش استفاده می کند 

برای مدیران شبکه امروزه کمتر محیطی را می توان یافت که نیازبه دارا بودن دانش کافی در رابطه با TCP/IP نباشد. حتی سیستم عامل شبکه ای ناول که سالیان متمادی از پروتکل IPX/SPX برای امر ارتباطات خود استفاده می کرد در نسخه شماره پنج خود به ضرورت استفاده از پروتکل فوق واقف و نسخه اختصاصی  خود را در این زمینه ارائه نمود.

پروتکل TCP/IP در ابتدا برای استفاده در شبکه ARPAnet ( نسخه قبلی اینترنت ) طراحی گردید. وزارت دفاع امریکا با همکاری برخی از دانشگاهها اقدام به طراحی یک سیستم جهانی نمود که دارای قابلیت ها و ظرفیت های متعدد حتی در صورت بروز جنگ هسته ای باشد. پروتکل ارتباطی برای اینچنین شبکه ای TCP/IP در نظر گرفته شد.

بمنظور پیکربندی مناسب پروتکل TCP/IP در ویندوز ۲۰۰۰ می بایست به موارد ذیل توجه نمود:

?        تخصیص دستی  آدرس  IP برای هر یک از منابع ضروری در شبکه  و یا استفاده منابع ضروری  در شبکه از سیستمی که بصورت پویا به آنان IP اختصاص خواهد داد. در این حالت لازم است که سرویس دهنده ای که رسالت فوق در شبکه را برعهده خواهد گرفت نصب و پیکربندی گردد.             ( DHCP server )

?        جایگاه Subnet mask . بکمک آن می توان مشخص نمود که کدام بخش IP مربوط به شماره شناسائی (ID) شبکه بوده وکدام بخش مربوط به شماره شناسائی (ID) کامپیوتر Host است.

?        در صورتیکه لازم است بسته های اطلاعاتی از شبکه خارج و برای شبکه دیگر ارسال گردنند( روتینگ ) می بایست Gateway پیش فرض را مشخص نمود.

?        آدرس مربوط به DNS که مسئولیت حل مشکل تبدیل نام به آدرس را برعهده خواهد داشت . ذکر این نکته ضروری است که استفاده از DNS در شبکه های ویندوز ۲۰۰۰ که بعنوان کنترل کننده دامنه محسوب شده و در کنار خود از Active Directory استفاده می کند یک ضرورت است نه انتخاب.

?        آدرس مربوط به سرویس دهنده WINS که مسئولیت برطرف کردن اسامی NetBIOS به IP مربوط را برعهده خواهد داشت. در صورت نیاز می توان امکان NetBIOS برروی TCP/IP را غیر فعال نموده و در چنین حالتی ضرورتی به نصب سرویس دهنده WINS نخواهد بود.

اغلب موارد فوق را می توان با استفاده از سرویس دهنده DHCP بصورت اتوماتیک انجام داد. شکل  صفحه بعد نحوه تغییر  خصایص پروتکل TCP/IP در ویندوز ۲۰۰۰  را نشان می دهد.

اجزای پروتکل TCP/IP

پروتکل TCP/IP  از مجموعه پروتکل های دیگر تشکیل شده که هر یک در لایه مربوطه، وظایف خود را انجام می دهند. پروتکل های موجود در لایه های Transport  و Network  دارای اهمیت بسزائی بوده و لازم است که در این بخش به معرفی آنها بپردازیم .

?        پروتکل TCP(Transmission Control Protocol) . مهمترین وظیفه پروتکل فوق اطمینان از صحت ارسال اطلاعات است . پروتکل فوق اصطلاحا" Connection-oriented نامیده می شود. علت این امر ایجاد یک ارتباط مجازی بین کامپیوترهای فرستنده و گیرنده بعد از ارسال اطلا عات است . پروتکل هائی از این نوع امکانات بیشتری را بمنظور کنترل خطاهای احتمالی در ارسال اطلاعات فراهم نموده ولی بدلیل افزایش بار عملیاتی سیستم کارائی آنان کاهش خواهد یافت . از پروتکل TCP  بعنوان یک پروتکل قابل اطمینان نیز یاد می شود. علت این امر ارسال اطلاعات و کسب آگاهی لازم از گیرنده اطلاعات بمنظور اطمینان از صحت ارسال توسط فرستنده است . در صورتیکه بسته های  اطلاعاتی بدرستی دراختیار فرستنده  قرار نگیرند فرستنده مجددا" اقدام به ارسال اطلاعات می نماید.

?        پروتکل UDP(User Datagram Protocol) . پروتکل فوق نظیر پروتکل TCP در لایه " حمل " فعالیت می نماید.  UDP بر خلاف پروتکل TCP  بصورت "بدون اتصال " است . بدیهی است که سرعت پروتکل فوق نسبت به TCP سریعتر بوده ولی از بعد کنترل خطاء تضمینات لازم را ارائه نخواهد داد. بهترین جایگاه استفاده از پروتکل فوق در مواردی است که برای ارسال و دریافت اطلاعات به یک سطح بالا از اعتماد نیاز نداشته باشیم .

?        پروتکل IP(Internet Protocol) . پروتکل فوق در لایه شبکه ایفای وظیفه کرده و مهمترین مسئولیت  آن دریافت و ارسال بسته های اطلاعاتی به مقاصد درست است . پروتکل فوق با استفاده آدرس های نسبت داده شده منطقی، عملیات روتینگ را انجام خواهد داد.

پروتکل های موجود در لایه Application  پروتکل TCP/IP

پروتکل TCP/IP صرفا" به سه پروتکل TCP ،  UDP  و IP محدود نشده و در سطح لایه Application دارای مجموعه گسترده ای از سایر پروتکل ها است . پروتکل های فوق بعنوان مجموعه ابزارهائی برای مشاهده  ،   اشکال زدائی و اخذ اطلاعات و سایر عملیات مورد استفاده قرار می گیرند.در این بخش به معرفی برخی از این پروتکل ها خواهیم پرداخت .

?        FTP(File Transfer Protocol) . از پروتکل فوق برای تکثیر فایل های موجود بر روی  یک کامیپیوتر و کامپیوتر دیگر استفاده می گردد. ویندوز ۲۰۰۰ دارای یک برنامه خط دستوری بوده که بعنوان سرویس گیرنده ایفای وظیفه کرده و امکان ارسال و یا دریافت فایل ها را از یک سرویس دهنده FTP فراهم می کند. سرویس دهنده FTP  بعنوان یک بخش مجزاء و در زمان نصب IIS ( سرویس دهنده اطلاعاتی اینترنت ) بر روی سیستم نصب خواهد شد.

?        SNMP(Simple Network Management Protocol) . از پروتکل فوق بمنظور اخذ اطلاعات آماری استفاده می گردد. یک سیستم مدیریتی درخواست خود را از یک آژانس SNMP مطرح و ماحصل عملیات کار در یک MIB(Management Information Base)  ذخیره می گردد. MIB یک بانک اطلاعاتی بوده که اطلاعات مربوط به کامپیوترهای موجود در شبکه را در خود نگهداری می نماید .( مثلا" به چه میزان فضا مربوط به هارد دیسک وجود دارد)

?        پروتکل TelNet . با استفاده از پروتکل فوق کاربران قادر به log on   اجرای برنامه ها و مشاهده فایل های موجود بر روی یک کامپیوتر از راه دور می باشند. ویندوز ۲۰۰۰ دارای برنامه های سرویس دهنده و گیرنده جهت فعال نمودن و استفاده از پتانسیل فوق است .

?         SMTP(simple Mail Transfer Protocol) . از پروتکل فوق برای ارسال پیام الکترونیکی بر روی اینترنت استفاده می گردد.

?         HTTP(HyperText Transfer Protocol) . پروتکل فوق مشهورترین پروتکل در این گروه بوده و از آن برای رایج ترین سرویس اینترنت یعنی وب استفاده می گردد. با استفاده از پروتکل فوق کامپیوترها قادر به مبادله فایل ها با فرمت های متفاوت ( متن،  تصاویر ،گرافیکی ، صدا  ویدئو و...) خواهند بود. برای مبادله اطلاعات با استناد به پروتکل فوق می بایست ، سرویس فوق از طریق نصب سرویس دهنده وب فعال و در ادامه  کاربران و استفاده کنندگان با استفاده از یک مرورگر وب قادر به استفاده از سرویس فوق خواهند بود.

?         NNTP(Network News TYransfer Protocol) . از پروتکل فوق برای مدیریت پیام های ارسالی برای گروه های خبری خصوصی و عمومی استفاده می گردد. بمنظور عملیاتی نمودن سرویس فوق می بایست سرویس دهنده NNTP برای مدیریت محل ذخیره سازی پیام های ارسالی نصب و در ادامه کاربران و سرویس گیرندگان با استفاده از برنامه ای موسوم به NewsReader از اطلاعات ذخیره شده استفاده خواهند کرد. ویندوز 2000 Server دارای یک سرویس دهنده NNTP بهمراه  IIS است . برنامه Outlook Explore 5.0 علاوه بر ارائه امکانات لازم در خصوص ارسال و دریافت پیام های الکترونیکی دارای امکانات لازم بعنوان یک NewsReader نیز است .

برنامه های کمکی TCP/IP

برای استفاده از پروتکل TCP/IP و مشاهده برخی پارامترها و تنظیمات مربوطه  مجموعه ای از برنامه های کمکی ارائه شده است . در ادامه به معرفی برخی از این برنامه های رایج خواهیم پرداخت .

?        IPCONFIG . از برنامه فوق برا ی اخذ اطلاعات در رابطه با پیکربندی TCP/IP نصب شده بر روی یک کامپیوتر استفاده می گردد. با تایپ نمودن دستور فوق بر روی خط دستور می توان اطلاعات متفاوتی نظیر IP  کامپیوتر مورد نظر   Subnet Mask و Default Gateway را مشاهده نمود. با اضافه نمودن سوئیچ /all  به دستور فوق می توان اطلاعات تکمیلی دیگر نظیر Host Name  آدرس های MAC  و سایر اطلاعات ذیربط را مشاهده نمود.

?        NETSTAT از برنامه  فوق برای مشاهده آمار و وضعیت جاری اتصالات شبکه استفاده نمود.

?        NBTSTAT . ازبرنامه  فوق برای مشاهده جدول محلی NetBIOS ( جدولی مشتمل بر اسامی  NetBIOS که توسط برنامه های محلی ریجستر شده اند ) و اسامی NetBIOS  که Cache شده اند استفاده می گردد.

?        NSLOOKUP از برنامه فوق برای بررسی رکوردهای اسامی مستعار Doman host ،   سرویس های Domain host  و اطلاعات مربوط به سیستم عامل استفاده می گردد. درخواست اطلاعات فوق از سرویس دهنده DNS  انجام خواهد شد.

?        ROUTE . از برنامه فوق بمنظور مشاهده وانجام  اصلاحات مورد نظر در جدول محلی روتینگ استفاده میگردد.

?        TRACERT . از برنامه فوق بمنظور مسیریابی یک بسته اطلاعاتی تا رسیدن به مقصد استفاده می گردد.

?        PING & PATPING . از برنامه های فوق برای بررسی پیکربندی و تست اتصال IP بر اساس نام  و یا آدرس  IP استفاده می گردد. PATHPING دارای ویژگی های PING و TRACERT بصورت همزمان است .

?        ARP . از برنامه فوق برای مشاهده و انجام تغییرات مورد نیاز در Address Resolution Protocol cache  استفاده می گردد.

مدل آدرس دهی IP

علاوه بر جایگاه پروتکل ها، یکی دیگر از عناصر مهم در زیرساخت شبکه های مبتنی بر TCP/IP مدل آدرس دهی IP است . مدل انتخابی می بایست این اطمینان را بوجود آورد که اطلاعات ارسالی بدرستی به مقصد خواهند رسید.  نسخه شماره چهار IP ( نسخه فعلی ) از 32 بیت برای آدرس دهی استفاده کرده که بمنظور تسهیل در امر نمایش بصورت چهار عدد صحیح ( مبنای ده ) که بین آنها نقطه استفاده شده است نمایش داده می شوند.

نحوه اختصاص  IP

نحوه اختصاص IP به عناصر مورد نیاز در شبکه های مبتنی بر TCP/IP یکی از موارد بسیار مهم است . اختصاص IP ممکن است بصورت دستی و توسط مدیریت شبکه انجام شده و یا انجام رسالت فوق بر عهده عناصر سرویس دهنده نرم افزاری نظیر DHCP و یا NAT  گذاشته گردد. برای آشنائی با نحوه اختصاص IP با هر یک از روش های فوق لازم است که در ابتدا اطلاعات لازم در خصوص ساختار داخلی IP و نحوه تخصیص آدرس های منطقی به آدرس های فیزیکی کسب گردد. در این مرحله لازم است با پروتکل هائی نظیر :

ARP(Address Resolution Protocol) و  RARP(Reverse ARP) و نحوه عملکرد آنها آشنا شویم .

ویندوز ۲۰۰۰ دارای امکانات جدیدی در رابطه با تخصیص IP  نظیر APIPA(Automatic Private IP Addressing) بوده که این امکان را به یک سرویس گیرنده DHCP خواهد داد که در صورت عدم یافتن سرویس دهنده DHCP برای خود یک آدرس موقت در نظر بگیرد.

DHCP

با استفاده از پروتکل فوق می توان سرویس دهنده ای در شبکه را مسئول ارائه IP بصورت خودکار نمود. سرویس دهنده DHCP با استفاده از یک منبع ( استخر) مشتمل بر مجموعه ای از آدرس های IP  قادر به اختصاص IP برای هر یک از سرویس گیرندگان DHCP خواهد بود. نسخه پیاده سازی شده در ویندوز ۲۰۰۰ شامل ویژگی های  جدیدی نظیر:  امکان ترکیب  با سرویس دهنده DNS  ، قابلیت ایجاد حوزه های Multicast ،  قابلیت تشخیص سرویس دهنده های غیر مجاز DHCP  و ... است .

IP Subnetting  

یکی از مهمترین عملیات در رابطه با اختصاص IP  مسئله Subnetting  است . مسئله فوق بعنوان هنر و علمی است که ماحصل آن تقسیم یک شبکه به مجموعه ای از شبکه های کوچکتر (Subnet) از طریق بخدمت گرفتن ۳۲ بیت با نام Subnet mask  بوده که بنوعی مشخصه (ID) شبکه را مشخص خواهد کرد. در ادامه این نوشتار در رابطه با نحوه تعریف زیرشبکه ها آشنا خواهیم شد. در این بخش لازم است که با مبنای دو و نحوه نشان دادن اعداد بصورت صفر و یک بیشتر آشنا شویم. ذکر این نکته ضروری است که در مبنای دو تمامی اعداد بصورت دنباله ای از صفر و یک نمایش داده شده و هر رقم در این مبنا دارای یک ارزش مکانی متناسب با ضرایب متفاوت عدد دو است . شکل زیر ارزش مکانی هر رقم در مبنای دو را نشان می دهد.

برای تبدیل هر عدد مبنای دو به معادل مبنای ده کافی است که ارقام  مربوطه در ارزش مکانی مربوط به خود ضرب شده و ماحصل جمع آنان بعنوان معادل مبنای ده در نظر گرفته شود.

سرویس های Name Resolution

یکی دیگر از عناصر مهم در ایجاد زیر ساخت منطقی یک شبکه کامپیوتری مسئله Name Resolution است.شاید این سوال مطرح گردد که چرا این موضوع تا این اندازه دارای اهمیت است ؟ در پاسخ می توان گفت که علت وجود تفاوت های اساسی  در نحوه نامگذاری و استفاده از آن نزد انسان و کامپیوتر است . کامپیوترها صرفا" قادر به تشخیص و کار با اعداد ( مبنای دو ) می باشند.بدیهی است که در یک شبکه کامپیوتری هر سیستم دارای آدرس منحصر بفردی بوده که بصورت عدد نمایش داده خواهد شد. ارتباط بین کامپیوترهای موجود در شبکه از طریق اعداد فوق که بعنوان مولفه های عددی آدرس دهی مشخص می گردنند انجام خواهد یافت . در مقابل انسان ها علاقه مند به استفاده از اسامی برای دسترسی و ایجاد ارتباط با سایر کامپیوترها ،  سایت های وب و سایر منابع موجود در شبکه می باشند. مثلا" در زمان دستیابی به یک وب سایت کافی است که در بخش آدرس نرم افزار مرورگر خود آدرس یک سایت را تایپ نمائیم (www.Test.com ) . استفاده از نام فوق بمراتب راحت تر از استفاده از آدرسی بصورت 207.46.130.14  و یا 11001111001011101000001000001110    است . بدون استفاده از سیستم هائی که بنوعی مشکل Name Resolution را حل خواهند کرد استفاده از آدرس های عددی حتی بصورت مختصر و بصورت چهار عدد بسیار مشکل زا خواهد بود. سرویس های Name Resolution نظیر DNS(Domain Name System) و WINS(Windows Internet Name Service) امکان استفاده از اسامی ملموس و با معنی برای دستیابی به منابع متفاوت نرم افزاری و سخت افزاری در یک شبکه را فراهم می آورند.

سرویس دهنده های DNS و WINS کامپیوترهائی هستند که مسئولیت پشتیبانی و نگهداری بانک اطلاعاتی مربوط به آدرس های IP و نام مربوطه را برعهده خواهند داشت . عملکرد این سرویس دهنده ها مشابه درخواست یک شماره تلفن مربوط به یک فرد و یا سازمان از مراکز ۱۱۸  است . در چنین حالتی فرد متقاصی با تماس با این نوع مراکز نام و مشخصات مربوط را مشخص و در ادامه از طرف مرکز فوق شماره تلفن مورد نظر در اختیار گذاشته می شود. بهرحال بخاطر سپردن اسامی افراد بمراتب راحت تر از بخاطر سپردن شماره تلفن آنها است . برای ما راحتر است که به این سوال پاسخ دهیم که " شماره تلفن آقای / خانم  X  چیست ؟"

سرویس دهنده های DNS و WINS دارای عملکردی مشابه با اندک تفاوتی می باشند. سرویس دهنده DNS قادر به حل کردن مشکل اسامی بصورت) FQDN(Fully Qualified Domaion Names  به آدرس های IP است . این نوع اسامی از نفطه بین خود استفاده کرده و نظیر اسامی می باشند که از آنها در دسترسی به وب سایت ها استفاده می گردد. سرویس دهنده WINS مشکل اسامی را که بصورت NetBIOS می باشند و تبدیل به آدرس IP مربوطه، انجام خواهد داد. این نوع اسامی بصورت Flat  خواهند بود . مثلا" اگر کامپیوتری دارای نام Computer12 باشد نوع NetBIOS آن نیز به همان صورت استفاده شده در حالیکه اگر از DNS استفاده گردد نام معادل آن بصورت Computer12.mydomain.com نشان داده خواهد شد.

سرویس دهنده DNS

سرویس دهنده DNS در ویندوز ۲۰۰۰ بصورت پویا بوده و شاید استفاده از نام DDNS مناسبت تر باشد. در ویندوز NT 4.0 عملیات بهنگام سازی داده می بایست بصورت دستی انجام گیرد در صورتیکه در ویندوز ۲۰۰۰ بانک اطلاعاتی مربوطه دارای یک ویژگی جدید بگونه ای است که امکان بهنگام سازی را بصورت پویا انجام خواهد داد. با استفاده از ویژگی فوق این امکان فراهم خواهد شد که اسامی بصورت پویا در بانک اطلاعاتی مربوطه ثبت و در ادامه رکوردهای مربوطه در هر یک از Zone های مورد حمایت DNS بصورت خودکار بهنگام گردنند. در ویندوز ۲۰۰۰ سرویس دهنده DNS قادر با ارتباط با Active Directory نیز بوده و از این طریق تسهیلات بمراتب بیشتری ارائه خواهد شد.

بمنظور نصب و پیکربندی مناسب سرویس دهنده DNS می بایست اطلاعات لازم در این خصوص را کسب و به سوالاتی نظیر ذیل بدرستی پاسخ داد:

• مهمترین وظیفه Primary DNS server چیست ؟ نسخه اولیه مربوط به DNS Zone file بر روی سرویس دهنده اولیه DNS قرار خواهد گرفت . سرویس دهنده فوق بعنوان Authoritative برای هر یک از دامنه ها ی موجود در Zone file  ایفای وظیفه خواهند کرد.
• مهمترین وظیفه Secondray DNS Server  چیست ؟ سرویس دهنده فوق شامل یک نسخه از بانک اطلاعاتی مربوطه ای است که بر روی Primary   ایجاد شده است . در زمان نصب و پیکربندی DNS می بایست به این نکته توجه نمود که بدلیل جلوگیری از بروز اشکالات ناخواسته بر روی سرویس دهنده اصلی می بایست حتما" اقدام به ایجاد یک سرویس دهنده ثانویه نیز نمود.
• Caching-only Server چیست و چرا به وجود حداقل یکی از آنها نیاز خواهیم داشت ؟ این نوع سرویس دهنده شامل اطلاعاتی در رابطه با هر یک از Zone ها نبوده و صرفا" اطلاعات مربوط به ماحصل درخواست های قبلی از سرویس دهنده را در خود ذخیره خواهد کرد.
• وظیفه یک سرویس دهنده Forwarder و یا  Slave چیست ؟ سرویس دهنده ای از این نوع مسئول دریافت درخواست های ارسالی توسط سایر سرویس دهنده های DNS است . این نوع سرویس دهنده ها بمنظور حفاطت سرویس دهنده داخلی DNS از دستیابی توسط کاربران اینترنت نیز ممانعت خواهد کرد. سرویس دهنده های Slave نوع خاصی از سرویس دهنده های Forwarder بوده که بنوعی مسئولیت برطرف کردن مشکل نام و آدرس بر روی خودشان به آنان واگذار نگردیده است .

سرویس دهنده WINS

با اینکه با وجود سرویس دهنده DNS ضرورتی بر استفاده از سرویس دهنده WINS احساس نخواهد شد ولی با علم به این موضوع که هنوز اسامی اختصاص یافته به کامپیوترها و سایر منابع در یک شبکه کامپیوتری تابع NetBIOS  است شرکت مایکروسافت نه تنها آن را از گردونه خارج ننموده است بلکه در ویندوز ۲۰۰۰ تغییراتی را نیز در آن انجام داده است . اضافه کردن مجموعه برنامه های خط دستوری برای مدیریت و راهبری  ،  تغییر در ساختار بانک اطلاعاتی مربوطه   و.. نمونه هائی از تغییرات جدید بوجود آمده می باشند.

دستیابی از راه دور

دستیابی از راه دور یکی دیگر از  عناصر اساسی در ایجاد زیر ساخت منطقی در یک شبکه کامپیوتری است. امروزه دستیابی به یک شبکه و از راه دور بعنوان یک نیاز اساسی مطرح است . مثلا" اغلب کاربران خانگی و یا ادارات کوچک جهت دستیابی به اینترنت از مدل فوق استفاده می نمایند. در این روش کاربران با بخدمت گرفتن یکدستگاه مودم و با استفاده از خطوط تلفن قادر به ایجاد ارتباط با یک سرویس دهنده از راه دور خواهند بود. ویندوز ۲۰۰۰ روش دیگری نیز جهت دستیابی از راه دور را از طریق VPN(Virtual Private Network)  ارائه نموده است . در چنین مواردی کاربران قادر به انجام هر نوع عملیات خواهند بود .( مشابه حالتیکه کاربران از طریق کابل به شبکه متصل باشند) برنامه RRAS)Routing and Remote Access Services) در ویندوز ۲۰۰۰ ابزاری قدرتمندی در این راستا بوده که امکان دستیابی به شبکه از راه دور را برای کاربران فراهم خواهد ساخت . برای دستیابی به یک شبکه از راه دور می بایست از پروتکل های مربوطه نظیر پروتکل های استفاده شده در محیط LAN استفاده نمود(TCP/IP, IPX/SPX,NetBEUI  نمونه هائی از این نوع پروتکل ها بوده که عمدتا" در لایه حمل ایفای وظیفه می نمایند. در زمان استفاده از سرویس فوق (RAS) می بایست از پروتکل دیگر که در سطح لایه Data Link ایفای وظیفه می نماید نیز استفاده گردد. پروتکل فوق مسئولیت بخش WAN  ارتباط را برعهده خواهد گرفت . ویندوز ۲۰۰۰ از دو نوع عمده پروتکل های که اغلب Line Protocol نیز نامیده می شوند استفاده می کند:

?        PPP(Point To Point Protocol) . از پروتکل فوق هم سرویس گیرندگان و هم سرویس دهندگان استفاده خواهند کرد .(RAS Client & RAS server) پروتکل فوق رایج ترین پروتکل در نوع خود بوده که دارای امکانات از قبیل رمزنمودن ، فشرده سازی و اختصاص پویای آدرس های IP است.

?         SLIP(Serial Line Interface Protocol) یکی دیگر از پروتکل های قدیمی در این زمینه بوده که رمزنمودن و فشرده سازی را حمایت نکرده و آدرس های IP می بایست بصورت دستی و ایستا تخصیص یابند. پروتکل فوق صرفا" بر روی کامپیوترهای سرویس گیرنده نصب شده و امروزه اغلب برای ارتباط با سرویس دهندگانی که از سیستم عامل یونیکس استفاده می نمایند مورد توجه است.

IP Routing

روتینگ به مجموعه فرآیندهائی اطلاق می گردد که باعث مسیریابی و هدایت ترافیک موجود بین یک شبکه و سایر شبکه ها می گردد. پس از پیکربندی کامپیوتری که می بایست عملیات روتینگ را انجام دهد امکان دریافت  بسته های اطلاعاتی و ارسال آنها به مقاصد مناسب فراهم خواهد شد.  در چنین حالتی امکان مسیریابی از طریق چندین روتر وجود خواهد داشت . مسافت طی شده از یک روتر به روتر دیگر  hope  نامیده می شود. در هر روتر آدرس IP مقصد با اطلاعات موجود در جدول روتینگ مقایسه شده و بهترین مسیر برای حرکت بسته اطلاعاتی و طی کمترین میزان hope  در نظر گرفته خواهد شد.

مسیریابی سریع و با کارآئی و ضریب اعتماد بالا از مهمترین عوامل موفقیت در شبکه های بزرگ محسوب شده و حتی این مسئله بخوبی در اینترنت نیز برای کاربران ملموس است . عملیات روتینگ می تواند توسط دستگاههای اختصاصی خاصی با نام روتر و یا توسط کامپیوتری که از سیستم عاملی با قابلیت IP Forwarding  نیز  استفاده گردد، محقق خواهد شد. ویندوز ۲۰۰۰ بعنوان یک IP Router نیز می تواند در نظر گرفته شده و مراحل تنظیم و پیکربندی آن انجام گیرد.  از واژه Gateway نیز برای مراجعه به یک روتر نیز استفاده می گردد. در چنین مواردی Gateway بعنوان نقطه خروج بسته های اطلاعاتی از یک شبکه و دریافت آنان توسط شبکه دیگر مطرح خواهد بود. هر کارت شبکه قادر است که در هر لحظه دارای یک Gateway فعال باشد . بمنظور پیشگیری از خطاء در ویندوز ۲۰۰۰ می توان برای یک کارت شبکه بیش از یک Gateway را تعریف که صرفا" یکی از آنها در هر لحظه فعال و قابل استفاده خواهد بود. از واژه Gateway در موارد دیگری نیز استفاده می گردد. در مواردیکه هدف ترجمه بین پروتکل هاو اتصال بین چندین شبکه با نوع های متفاوتی است مثلا" اتصال یک کامپیوتر شخصی با سیستم عامل ویندوز به یک سیستم Mainframe  (SNA Gateway) و یا به یک شبکه مبتنی بر نت ور (Gateway Services for Netware) .

Satatic Routing

در روتینگ ایستا  ایجاد یک جدول روتینگ بصورت دستی و توسط مدیریت شبکه می بایست انجام گیرد.برنامه ROUTE  دارای امکانات گسترده ای در این زمینه بوده و با استفاده از سویئچ های مربوط به آن می توان نسبت به ایجاد ویرایش جدول روتینگ اقدام نمود.

Dynamic Routing

در روش فوق با استفاده ازبرخی پروتکل های روتینگ نظیر RIP(Routing Information Protocol)  و ... روترها خود با یکدیگر مرتبط و بصورت پویا اقدام به ویرایش جداول روتینگ خود خواهند کرد. در فرآیند فوق عوامل انسانی دخالت نخواهند داشت . ویندوز ۲۰۰۰ از پروتکل های زیر برای روتینگ استفاده می کند:

?        RIPv1

?        RIPv2

?        OSPF(Open Shortest Path First)

پروتکل RIP بعنوان یک Distance vector protocol مطرح بوده و دارای حداکثر طولی به اندازه پانزده hope است . در صورتیکه یک بسته اطلاعاتی به بیش از پانزده روتر جهت رسیدن به مقصد خود نیاز داشته باشد ، پروتکل RIP اعلان خواهد کرد که مقصد غیرقابل دستیابی است . این نوع پروتکل ها اغلب برا ی استفاده درشبکه های با ابعاد متوسط توصیه شده و برای  شبکه های بسیار بزرگ  توصیه  نمی گردد.

پروتکل OSPF بعنوان یک Link state protocols مطرح است . این نوع از پروتکل شبکه را  Map و بانک اطلاعاتی Mape شده را در زمان بروز هر نوع تغییراتی در شبکه بهنگام خواهد کرد.کارآئی این نوع پروتکل ها در مقایسه با نوع قبل بمراتب بیشتر بوده ولی در مقابل دارای پیچیدگی بیشتری خواهند بود.

پیکربندی روتینگ استاتیک و پویا در ویندوز ۲۰۰۰ از طریق کنسول Remote Access management انجام خواهد شد. شکل زیر نحوه عملکرد برنامه فوق را نشان می دهد.

زیر ساخت امنیتی

امروزه مقوله امنیت در شبکه ها کامپیوتری یکی از مهمترین ضرورت ها و چالش ها در برپاسازی و نگهداری یک شبکه مطمئن است .ویندوز ۲۰۰۰ دارای امکانات گسترده ای بمنظور ایجاد و نگهداری یک شبکه کامپیوتری با ضریب ایمنی بالا است . امکانات ارائه شده شامل موارد ذیل است .

       Kerberos authentication

       IP Security (IPSec)

       Much improved policy management (Group Policy)

       Enhanced certificate services

       Encrypting File System (EFS)

       Secondary Logon

       Security Configuration Toolset

       Smart card support

مبانی ویندوز و شبکه ( بخش اول )

سیستم عامل ویندوز یکی از متداولترین  سیستم های عامل شبکه ای است که برای برپاسازی شبکه های کامپیوتری استفاده می گردد . در این مقاله قصد داریم به بررسی اولیه ویندوز بعنوان یک سیستم عامل پرداخته و  در ادامه با مفاهیم اولیه شبکه آشنا و در نهایت به بررسی برخی از مفاهیم اولیه  ویندوز  بعنوان یک سیستم عامل شبکه ای ، بپردازیم .

هسته اساسی یک کامپیوتر سیستم عامل ، است . سیستم عامل، نرم افزاری است که سخت افزار را کنترل و همانگونه  که از نام آن مشخص است باعث انجام عملیات در کامپیوتر می گردد . سیستم عامل ، برنامه ها را به درون حافظه کامپیوتر استقرار و زمینه اجرای آنان را فراهم می نماید. سیستم عامل دستگاه های جانبی ، نظیر دیسک ها و چاپگرها را مدیریت می نماید.  کامپیوتر و چاپگر های موجود در یک محیط کامپیوتری را  می توان بیکدیگر مرتبط تا زمینه مبادله اطلاعات و داده ها ، فراهم گردد. شبکه ، شامل گروهی از کامپیوترها و دستگاه های مرتبط بیکدیگر است. هماهنگی در اجرای  همزمان برنامه ها در یک شبکه ، مدیریت دستگاههای جانبی متصل به شبکه و موارد دیگر ، مستلزم وجود امکانات و پتانسیل های بیشتر از طرف سیستم عامل است . یک سیستم عامل شبکه ای ، امکانات فوق و سایر پتانسیل های لازم در خصوص  شبکه را ارائه می نماید. ویندوز 2000 ماکروسافت، نسل جدیدی از سیستم های عامل شبکه ای است که زیرساخت مناسبی را بمنظور مدیریت و حمایت از برنامه ها بمنظور استفاده توسط کاربران شبکه و سازمان های مربوطه، فراهم می نماید.

نسخه های متفاوت ویندوز 2000 
ویندوز 2000 ، مجموعه ای گسترده از امکانات و ابزارهای لازم ، بمنظور مدیریت یک شبکه کامپیوتری را ارائه و دارای نسخه های متفاوت زیر است :

• Microsoft Windows 2000 Professional . نسخه فوق،  دارای امکانات گسترده ویندوز 98 بوده و بر اساس قدرت سنتی سیستم عامل ویندوز NT 4.0 ، ایجاد شده است . این نسخه ، دارای  یک رابط کاربر ساده بوده و علاوه بر بهبود در عملیات Plug&Play و مدیریت Power ، مجموعه ای گسترده از دستگاه های سخت افزاری را حمایت می نماید. نسخه فوق، حداکثر دو پردازنده و  4 گیگابایت حافظه را حمایت می نماید.

• Microsoft Windows 2000 Server . نسخه فوق، بعنوان نسخه استاندارد خانواده  windows 2000 server ، مطرح می باشد. این نسخه دارای تمامی امکانات  windows 2000 professional بوده و برای سازمان های کوچک تا متوسط ایده آل و  بخوبی با سرویس دهندگان فایل ،  چاپگر ، وب و Workgroup ،  کار می نماید. نسخه فوق، قادر به حمایت از حداکثر 4 پردازنده و 4 گیگابایت حافظه فیزیکی است .

• Microsoft Windows 2000 Advanced Server  .  نسخه فوق، دارای تمامی امکانات نسخه windows 2000 server  بوده و علاوه بر آن قابلیت گسترش و در دسترس بودن بیشتری را دارا است . با  گسترش شبکه ،  قدرت پردازش سیستم بصورت تصاعدی افزایش خواهد یافت.بدین منظور از کلاسترهائی که شامل چندین سرویس دهنده می باشند ،  استفاده می گردد. سرویس دهندگان فوق ،  توان پردازشی اضافه ای را ارائه و بدین ترتیب قابلیت در دسترس بودن سیستم نیز، افزایش خواهد یافت . در صورتیکه یکی از سرویس دهندگان بدلایلی غیرقابل دسترس گردد،  سایر سرویس دهندگان موجود در کلاستر،  سرویس های مورد نیاز را ارائه خواهند داد . نسخه فوق،  مختص سرویس دهندگانی است که در شبکه های بسیار بزرگ ایفای وظیفه نموده و عملیات گسترده ای را در ارتباط با بانک های اطلاعاتی انجام می دهند. نسخه فوق،  قادر به حمایت از هشت پردازنده و هشت گیگابایت حافظه فیزیکی است .

• Microsoft Windows 2000 Datacenter Server . نسخه فوق، دارای تمام امکانات Advanced server بوده و علاوه بر آن امکان استفاده از حافظه و پردارنده های بمراتب بیشتری در هر کامپیوتر را فراهم می نماید. نسخه فوق، برای ذخیره سازی حجم بسیار بالائی از داده ها  ، پردازش های تراکنشی online و شبیه سازی های بزرگ استفاده می گردد . نسخه فوق، قادر به حمایت از حداکثر 32 پردازنده و  64 گیگابایت حافظه فیزیکی است .

وظایف سیستم عامل 
 سیستم عامل ، نرم افزاری است که امکانات لازم  بمنظور ارتباط برنامه ها با سخت افزار را فراهم می نماید. مهمترین وظایف یک سیستم عامل در ارتباط با عملیات در یک کامپیوتر ، بشرح زیر می باشد :

• مدیریت سخت افزار. سیستم عامل، امکان ارتباط کامپیوتر با دستگاه های جانبی نظیر چاپگر و یا موس را فراهم می نماید

• مدیریت نرم افزار. سیستم عامل ، مکانیزمی برای مقداردهی اولیه پردازه ها ی مربوط به برنامه ها را فراهم می نماید.  

• مدیریت حافظه . سیستم عامل، عملیات اختصاص حافظه  برای هر برنامه بدون تاثیرگذاری بر فضای استفاده شده توسط سایر برنامه ها را فراهم می نماید.  

• مدیریت داده . سیستم عامل، مدیریت فایل های ذخیره شده بر روی هارد دیسک و سایر رسانه های ذخیره سازی را بر عهده دارد  . در این راستا ، امکان ایجاد و فعال کردن فایل ها  در اختیار برنامه ها قرار گرفته  و زمینه  مباددله  داده  بین دستگاههای فراهم خواهدشد. سیستم عامل، امکان انجام عملیات مدیریتی در ارتباط با فایل ها نظیر تغییر نام و یا حذف فایل ها را نیز فراهم می نماید.

سیستم عامل ،  هماهنگی لازم در خصوص ارتباط بین کامپیوتر و برنامه هائی که بر روی آن اجراء می گردند را فراهم می نماید. جریان داده ها توسط سیستم عامل دنبال و کنترل و یک رابط کاربر گرافیکی GUI ( گرافیکی )  بمنظور ارتباط کاربر با کامپیوتر  ارائه می گردد. GUI ،  یک رابط کاربر گرافیکی ،  بمنظور ارتباط کاربر با سیستم و فعال نمودن دستورات مورد نظر است .( در مقایسه با یک محیط مبتنی بر متن )

سیستم عامل ویندوز 2000 ، امکانات گسترده و پیشرفته ای را در اختیار کاربران قرار می دهد:

• Multitasking . با استفاده از ویژگی فوق،  کاربران قادر به اجرای چندین برنامه بصورت همزمان  بر روی یک سیستم  می شوند. تعداد برنامه هائی که یک کاربر قادر به اجرای همزمان آنان خواهد بود به میزان حافظه موجود بر روی سیستم بستگی خواهد داشت .

• Memory Support .  بمنظور انجام عملیا ت مربوط به برنامه هائی که در محیط  ویندوز 2000 اجراء می گردند ،  به میزان مطلوبی از حافظه ،  نیاز خواهد بود. برای اجرای چندین برنامه بصورت همزمان و یا اجرای برنامه هائی که میزان بالائی از حافظه را نیاز دارند ،  ویندوز 2000 امکان حمایت تا 64 گیگابایت را فراهم می نماید. 

• Symmetric Multiprocessing . سیستم های عامل از ویژگی فوق،  بمنظور استفاده همزمان از چندین پردازنده استفاده می نمایند .بدین ترتیب کارآئی سیستم بهبود و یک برنامه در محدوده زمانی کمتری اجراء خواهد شد .ویندوز 2000 ،  امکان حمایت ( با توجه به نوع نسخه ) از حداکثر 32 پردازنده را فراهم می نماید.

• Plug &Play . با استفاده از ویندوز 2000 ،  دستگاههائی از نوع PNP بسادگی نصب می گردند . دستگاههای PNP ،  دستگاههائی هستند که پس از اتصال به سیستم ،   بدون نیاز به انجام فرآیندهای پیچیده ،  نصب خواهند شد . پس از اتصال  چنین دستگاههائی،  ویندوز 2000 بصورت اتوماتیک آنان را تشخیص و عناصر مورد نیاز را نصب و پیکربندی مربوطه را انجام خواهد داد .

• Clustering . ویندوز 2000 ،  امکان گروبندی مستقل کامپیوترها را بایکدیگر و بمنظور اجرای یک مجموعه از برنامه ها فراهم می نماید. این گروه بعنوان یک سیستم برای سرویس گیرندگان و برنامه ها در نظر گرفته خواهد شد . چنین گروه بندی  ،  Clustering نامیده شده و گروههائی از کامپیوترها را  کلاستر می گویند. این نوع سازماندهی کامپیوترها ، باعث برخورد مناسب در صورت  بروز اشکال در یک نقطه می گردد . در صورتیکه یک کامپیوتر دچار مشکل گردد،  کامپیوتر دیگر در کلاستر ، سرویس مربوطه را ارائه خواهد داد . 

• File System . ویندوز 2000 ، از سه نوع متفاوت سیستم فایل حمایت می نماید : FAT(File Allocation table) ، FAT32 و NTFS . در صورتیکه نیازی به استتفاده از قابلیت های بوت دوگانه (راه اندازی سیستم از طریق دو نوع متفاوت سیستم عامل با توجه به خواسته کاربر) وجود نداشته باشد،  ضرورتی به استفاده از سیستم فایل FAT و یا FAT32 وجود نخواهد داشت  . NTFS ، سیستم فایل پیشنهادی برای ویندوز 2000 بوده و امکانات امنیتی مناسبی را ارائه می نماید. ویندوز 2000 ،  با استفاده از سیستم NTFS امکانات متعددی نظیر : بازیافت سیستم فایل،  اندازه پارتیش های بالا،  امنیت،  فشرده سازی و Disk Quotas  را ارائه می نماید.

• Quality of Service )QoS) . امکان  QoS ،  مجموعه ای از سرویس های  مورد نظر بمنظور حصول اطمینان از انتقال داده ها  با یک سطح قابل قبول در یک شبکه است  با استفاده از QoS ، می توان نحوه پهنای باند اختصاصی به یک برنامه را کنترل نمود. QoS ،  یک سیستم مناسب ، سریع و تضمین شده برای اطلاعات در شبکه را فراهم می نماید .

• Terminal Service . با استفاده از ویژگی فوق ، امکان دستیابی از راه دور به یک سرویس دهنده از طریق یک ترمینال شبیه سازی شده ، فراهم می گردد . یک ترمینال شبیه سازی شده ،  برنامه ای است که امکان دستیابی به یک کامپیوتر از راه دور را بگونه ای فراهم می نماید که تصور می شود شما در کنار سیستم بصورت فیزیکی قرار گرفته اید. با استفاده از سرویس ترمینال، می توان برنامه های سرویس گیرنده را بر روی سرویس دهنده اجراء و بدین ترتیب کامپیوتر سرویس گیرنده بعنوان یک ترمینال ایفای وظیفه خواهد کرد ( نه بعنوان یک سیستم مستقل) . بدین ترتیب هزینه مربوط به عملیات و نگهداری شبکه کاهش و می توان مدیریت سرویس دهنده را از هر مکانی بر روی شبکه انجام داد.

• Remote Installation Services)RIS) . سرویس فوق، امکان بکارگیری سیستم عامل در یک سازمان توسط مدیران سیستم را تسریع و بهبود خواهد بخشید. بدین ترتیب  نیاز به ملاقات فیزیکی هر یک از کامپیوترهای سرویس گیرنده وجود نداشته و می توان از راه دور ،  اقدام به نصب نمود. سرویس فوق ، یک عنصر انتخابی بوده و  بعنوان بخشی از  نسخه windows 2000 server است .

مبانی شبکه های کامپیوتری
فرض کنید در سازمانی ، می بایست تعدادی زیادی از کارکنان از داده های مشابه استفاده  نمایند . یکی از راه حل ها ی مربوطه می تواند استقرار  یک نسخه از داده ها  بر روی هر یک از کامپیوتر ها باشد. بدین ترتیب هر یک از کارکنان بصورت مجزاء به داده ها دستیابی خواهند داشت . راه حل دیگر در این زمینه ، استقرار داده ها بر روی یک کامپیوتر و دستیابی سایر کامپیوتر به داده های مورد نیاز از راه دور است. رویکرد فوق ،  باعث صرفه چوئی در فضای ذخیره سازی  بر روی کامپیوترها شده و یک محل مرکزی برای ذخیره سازی و مدیریت داده هائی را که چندین کاربر نیازمند دستیابی به آنان می باشند را فراهم می نماید .عملیات فوق،  مستلزم اشتراک داده ها و منابع بوده و ما را بسمت پیاده سازی شبکه هدایت می نماید.شبکه شامل گروهی از کامپیوترهای مرتبط بهم است که امکان اشتراک اطلاعات را به کاربران خواهد داد .در یک شبکه ، کاربران متعددی قادر به دستیابی به اطلاعات مشابه و اتصال به منابع یکسانی می باشند . مثلا" در مقابل ارتباط هر کامپیوتر به چاپگر اختصاصی خود،  تمام کامپیوترها می توانند به یک چاپگر مرتبط و بدین ترتیب امکان استفاده از چاپگر بصورت مشترک توسط چندین کاربر فراهم می گردد .

مزایای شبکه 
برپاسازی یک شبکه کامپیوتری دارای مزایای زیر است :

• اشتراک اطلاعات . امکان  اشتراک اطلاعات و داده ها با سرعت مطلوب و هزینه پایین ، از مهمترین مزایای یک شبکه کامپیوتری است .

• اشتراک سخت افزار و نرم افزار . قبل از مطرح شدن شبکه ،  کاربران کامپیوتر ،  از چاپگر و سایر دستگاههای جانبی اختصاصی  استفاده می کردند. رویکرد فوق ،  افزایش هزینه ها خصوصا" در سازمان های بزرگ را بدنبال خواهد داشت . شبکه های کامپیوتری ، کاهش هزینه های فوق را بدنبال داشته  وامکان استفاده از منابع سخت افزاری و نرم افزاری مشترک بصورت همزمان توسط کاربران متعددی را فراهم می نماید.

• مدیریت و حمایت متمرکز . برپاسازی یک شبکه ، باعث تسهیل در امر مدیریت و عملیات مربوط به پشتیبانی می گردد. بدین ترتیب ،  مدیریت شبکه از یک محل ،  قادر به  انجام عملیات و وظایف مدیریتی بر روی هر یک از کامپیوترهای موجود در شبکه خواهد بود.

نقش ( وظایف ) کامپیوترها در شبکه 
کامپیوترهای موجود در شبکه بعنوان سرویس گیرنده و یا سرویس دهنده،  ایفای وظیفه می نمایند . 

• کامپیوترهای سرویس گیرنده،  درخواست خود برای دریافت سرویس و یا اطلاعات  را از کامپیوترهائی در شبکه که بعنوان سرویس دهنده ،  ایفای وظیفه می نمایند ،  مطرح می نمایند . 

• کامپیوترهای سرویس دهنده،  کامپیوترهائی هستند که سرویس ها و داده های مورد نیاز کامپیوترهای سرویس گیرنده را ارائه می نمایند. سرویس دهندگان در شبکه ، عملیات متفاوت و پیچیده ای را انجام می دهند. سرویس دهندگان،  برای شبکه های بزرگ اختصاصی شده تا قادر به پاسخگوئی به نیازهای توسعه یافته کاربران باشند.  نمونه های زیر انواع متفاوت سرویس دهندگان در یک شبکه بزرگ را نشان می دهد:
  سرویس دهنده فایل و چاپ . این نوع سرویس دهندگان،  منابع فایل و چاپگر را از طریق یک نقظه متمرکز،  ارائه می نمایند. زمانیکه  سرویس گیرنده  ای درخواست خود  را برای دریافت داده ،  فایل و سرویس دهنده چاپ ، ارسال می نماید،  تمام اطلاعات  و یا فایل درخواستی  بر روی کامپیوتر متقاصی دریافت می گردد. مثلا" زمانیکه یک برنامه واژه پرداز فعال می گردد،  برنامه برروی کامپیوتر شما اجراء و مستندات ذخیره شده بر روی سرویس دهنده چاپ و یا فایل در حافظه کامپیوتر شما مستقر تا امکان ویرایش و یا استفاده محلی از مستندات فراهم گردد . زمانیکه مستندات مجددا" بر روی سرویس دهنده ذخیره می گردد،  سایر کاربران شبکه که دارای مجوزهای لازم دستیابی می باشند ،  قادر به مشاهده و استفاده از مستندات خواهند بود.سرویس دهندگان فایل و چاپ، تمرکزدر ذخیره سازی فایل ها و داده ها را بدنبال خواهند داشت.
  سرویس دهنده بانک اطلاعاتی . سرویس دهندگان بانک اطلاعاتی، قادر به ذخیره سازی حجم بالائی از داده ها در یک مکان متمرکز بوده و از این طریق داده ها در دسترس کاربران قرار گرفته و ضرورتی به دریافت تمام بانک اطلاعاتی نخواهد بود. با استفاده از یک سرویس دهنده بانک اطلاعاتی،  تمام بانک اطلاعاتی بر روی سرویس دهنده ذخیره و صرفا" نتایج مربوط به یک درخواست برای متقاضی ارسال خواهد شد. مثلا" می توان از بانک اطلاعاتی کارکنان بر روی یک سرویس دهنده اطلاعاتی نظیر Microsoft SQL Server  استفاده کرد. زمانیکه سرویس دهنده درخواست شما را پردازش می نماید ، صرفا" نتایج پرس و جو (Query) از طریق سرویس دهنده برای سرویس گیرنده ارسال می گردد.
  سرویس دهنده پستت الکترونیکی . سرویس دهنده پست الکترونیکی،  نظیر سرویس دهنده بانک اطلاعاتی رفتار می نماید با این تفاوت که از برنامه های  سرویس دهنده و  سرویس گیرنده مجزائی استفاده می گردد. داده های انتخابی از سرویس دهنده  برای سرویس گیرنده ارسال خواهد شد. سرویس دهنده پست الکترونیکی،  مدیریت پیام های الکترونیکی در شبکه برعهده دارد.
  سرویس دهنده فاکس (نمابر) . سرویس دهندگان فاکس،  مدیریت ترافیک فاکس به و یا  از شبکه را با اشتراک یک و یا چندین دستگاه  فاکس مودم ، فراهم می نمایند. بدین ترتیب، سرویس فاکس برای هر یک از کاربران شبکه فراهم و ضرورتی به نصب یک دستگاه فاکس برای هر یک از کامپیوترها ، وجود نخواهد داشت .
  سرویس دهنده Directory Service . سرویس دهنده فوق،  یک محل مرکزی بمنظور ذخیره اطلاعات در رابطه با شبکه نظیر اسامی  کاربران و منابع موجود در شبکه است . بدین ترتیبز  امنیت شبکه بصورت متمزکز مدیریت خواهد شد . مدیریت شبکه قادر به تعریف یک منبع نظیر چاپگر و نوع دستیابی  کاربران،خواهد بود. پس از تعریف منابع توسط مدیریت شبکه، کاربران قادر به دستیابی و استفاده از منابع خواهند بود. نوع استفاده از منابع بر اساس سیاست هاتی است که توسط مدیریت شبکه برای کاربران تعریف و درنظر گرفته شده است .
   

انواع شبکه 
با توجه به نحوه پیکربندی کامپیوترها در شبکه و نحوه دستیابی به اطلاعات ،  شبکه ها را به دو گروه عمده Peer-To-Peer و Client Server تقسیم می نمایند:

• Peer-To-Peer ( نظیر به نظیر ) . در شبکه های نظیر به نظیر،  سرویس دهنده اختصاصی وجود نداشته  و سلسله مراتبی در رابطه با کامپیوترها رعایت نمی گردد. تمام کامپیوترها معادل و همتراز می باشند. هر کامپیوتر در شبکه هم بعنوان سرویس گیرنده وهم بعنوان  سرویس دهنده ایفای وظیفه  نموده و امنیت بصورت محلی و بر روی هر کامپیوتر ارائه می گردد . کاربر هر یک از کامپیوترها مشخص می نماید که چه داده ئی بر روی کامپیوتر خود را می بایست به اشتراک قرار دهد. شبکه های نظیر به نظیر workgroup ، نیز نامیده می شوند . واژه workgroup ، نشاندهنده یک گروه کوچک ( معمولا" ده و یا کمتر ) از کامپیوترهای مرتبط با یکدیگر است . شبکه های نظیر به نظیر ، گزینه ای مناسب برای محیط هائی با شرایط زیر می باشند:
   ○ حداکثر تعداد کاربران ده و یا کمتر .
   ○ کاربران منابع و چاپگرها را به اشتراک گذاشته و در این راستا ، سرویس دهندگان خاصی وجود ندارد.
   ○ امنیت متمرکز مورد نظر نباشد .
   ○ رشد سازمان و شبکه بر اساس آنالیز شده، محدود باشد .

• Client Server  ( سرویس دهنده - سرویس گیرنده ) . بموازات رشد شبکه و افزایش کاربران و منابع موجود ،یک شبکه نظیر به نظیر قادر به پاسخگوئی به حجم بالای تقاضا برای منابع اشتراکی نخواهد بود بمنظور هماهنگی با افزایش تقاضا و ارائه سرویس های مورد نیاز ، شبکه ها می بایست از سرویس دهندگان اختصاصی، استفاده نمایند . یک سرویس دهنده اختصاصی، صرفا" بعنوان یک سرویس دهنده در شبکه ایفای وظیفه می نماید (نه بعنوان یک سرویس گیرنده) . شبکه های سرویس گیرنده - سرویس دهنده ، بعنوان مدلی استاندارد برای  برپاسازی شبکه مطرح شده اند . بموازات رشد شبکه ( تعداد کامپیوترها متصل شده ،  فاصله فیزیکی ، ترافیک موجود) می توان تعداد سرویس دهندگان در شبکه را افزایش داد. با توزیع  مناسب فعالیت های شبکه بین چندین سرویس دهنده ، کارآئی شبکه بطرز محسوسی افزایش خواهد یافت .

در بخش دوم این مقاله ، به بررسی سیستم های عامل شبکه ای پرداخته و نحوه پیاده سازی شبکه در ویندوز بررسی خواهد شد .

نحوه استفاده از History Brush

History Brush به شما امکان می‌دهد تا بطور انتخابی و همانطور که در پالت History نشان داده می‌شود. تکراری از وضعیت قبلی تصویر را نقاشی کنید. History Brush به شما امکان دسترسی به وضعیت‌های قبلی یک فایل را می‌دهد. پالت History تنها تعداد محدودی از وضعیت‌های تعیین شده در کادر General Preferences را نگه می‌دارد. هنگامیکه وضعیت‌ها را به پالت اضافه می‌کنید، می‌توانید یک وضعیت را برای حفظ آن مرحله به یک Snapshot تبدیل کنید.

انتخاب ابزار History Brush     در حالیکه فایل تصویر باز است، ابزار History Brush را از جعبه ابزار انتخاب کنید. دقت داشته باشید که تمام وضعیتهای فایل که در پانل History ذخیره می‌شوند، در هنگام بسته شدن فایل پاک می‌شوند. بنابراین بر روی فایلی کار کنید که از زمان باز شدنش، روی آن تغییراتی انجام داده باشید.

تعیین میزان ماتی     در نوار لغزنده Opacity نوار Options می‌توانید میزان شفافیت یا ماتی ضربات قلم را تعیین کنید. برای مثال کاهش مقادیر Opacity سبب شفافیت در ضربات قلم می‌شود.

انتخاب یک قلم     یک اندازه قلم و افکت مربوطه را از منوی Brush نوار Options انتخاب کنید.

تعیین منبع     برای باز کردن پالت History گزینه WindowHistory را انتخاب کنید. مراحل و وضعیت‌های مختلف موجود در آن را مقایسه کنید و برای قرار دادن آیکون منبع، در ستون چپ مرحله مورد نظر کلیک کنید.

نقاشی تصویر     دکمة ماوس را پایین نگه داشته و نمایشگر ماوس را روی قسمتهایی از تصویر که می‌خواهید تغییرات انجام شده در آن لغو شود، بکشید.

مشاهده نتایج     در این مثال، تصویر بوسیله یک فیلتر تغییر یافته است. تصویر اولیه و نهایی در کنار یکدیگر نشان داده شده‌اند بطوریکه می‌توانید تفاوت‌های آنها را مشاهده کنید.

توجه     نقاشی در اصلاحات History Brush یک ابزار قدرتمند برای تصحیح رنگ در داخل یک تصویر است. یکی از فرامین اصلاح رنگ فتوشاپ را انتخاب کرده و به تصویر اعمال کنید و سپس از پالت History وضعیت قبلی را انتخاب نمائید، تا افکت به وضعیت قبلی خود باز گردد. در حالیکه هنوز در پالت History هستید، در ستون چپ یکی از فرامین اصلاح رنگ کلیک کنید تا آیکون منبع History Brush تعیین شود. History Brush را انتخاب کرده و سپس به درستی در داخل محیطی که می‌خواهید نقاشی کنید.

نحوه ی ارسال فایل بدون استفاده از اینترنت

HyperTerminal برنامه ای است که توسط آن می توانید با استفاده از خطوط تلفن (و بدون نیاز به اینترنت) فایلهایی را از هر نوع به دوستانتان ارسال و یا از آنها فایلهایی را دریافت نمایید.

شاید شما هم مانند من از ارسال فایلها توسط ابزار ذخیره سازی (مانند CD، دیسک و...) خسته شده اید در این قسمت قصد داریم به بررسی یکی از قابلیتهای جذاب و کمتر شناخته شده ویندوز که توانایی بالایی در ارسال و دریافت فایلهای مختلف به نام Hyper Terminal بپردازیم.

HyperTerminal چیست؟
HyperTerminal برنامه ای است که توسط آن می توانید با استفاده از خطوط تلفن (و بدون نیاز به اینترنت) فایلهایی را از هر نوع به دوستانتان ارسال و یا از آنها فایلهایی را دریافت نمایید. در صورت کار با این برنامه در بسیاری از موارد شما دیگر نیازی به استفاده از اینترنت نخواهید داشت، بنابراین قادرید در هزینه های اتصال به اینترنت تا حد زیادی صرفه جویی کنید.
برنامه Hyper Terminal به صورتی کاملاً ساده و آسان طراحی گردیده به صورتی که شما با چند بار کار کردن با آن می توانید با نحوه کار کاملاً آشنا گردید.
نکته: برای استفاده از HyperTerminal شما به امکانات خاص نیاز ندارید فقط کافی است که کامپیوتر شما و فردگیرنده به یک مودم مجهز باشد تا شما از طریق خط تلفن فایل مورد نظرتان را ارسال و یا دریافت نمایید.
نحوه استفاده از Hyper Terminal
برای فعال نمودن HyperTerminal در ویندوز xp به روی کلید Start کلیک نموده و از منوی کشویی ظاهر شده به ترتیب Accessories < All programs < Hyper Terminal< Communications را انتخاب کنید تا پنجره Connection Description در روی صفحه نمایش ظاهر گردد.
در کادر فوق یک نام را برای اتصال وارد کرده و از قسمت Icon یک آیکون را به دلخواه انتخاب نموده و بر روی کلید OK کلیک کنید.
در پنجره Connect To از منوی کشویی Country / region کشور محل سکونت خود (که در اینجا IRAN را باید انتخاب نمایید مگر اینکه خارج از ایران زندگی می کنید)، AreaCode کد کشور، phonenumber شماره تلفن تماس و از منوی ConnectUsing ابزار مورد استفاده (که در این جا مودم می باشد) را انتخاب کرده و برروی کلید OK کلیک نمایید.

نکته: در قسمت phone number شما باید شماره تلفن شخصی که می خواهید برای او فایل مورد نظرتان را ارسال کنید را وارد نمایید.
در پنجره Connect شما کافی است بر روی کلید Dial کلیک کنید تا شماره گیری انجام گیرد. در این مرحله در صورتی که می خواهید تغییری در شماره تلفن تماس و یا محل سکونت خود دهید کافی است برروی کلیدهای Modify یا Dialing properties کلیک کرده و در کادرهای محاوره ای ظاهر شده تغییرات مورد نظر را اعمال نمایید.
بعد از چند لحظه شماره گیری توسط مودم انجام می شود.
تنظیماتی که فرد گیرنده باید انجام دهد
برای دریافت یک فایل از طریق HyperTerminal فقط کافی است در پنجره اصلی برنامه از منوی Call گزینه Wait For a Call را انتخاب نمایید.
بعد از چند لحظه شما می توانید فایلهای ارسالی را دریافت کنید.
ارسال فایلها
بعد از اینکه در پنجره Connect تنظیمات مربوطه را انجام دادید و توسط شماره گیری به شماره مربوطه متصل شدید. برای مشخص کردن فایلهای ارسالی از منوی Transfer گزینه Send File را انتخاب کنید تا کادر محاوره ای Send File در روی صفحه نمایش ظاهر گردد.
در کادر محاوره ای ظاهر شده برای انتخاب فایل مورد نظرتان بر روی کلید Browse کلیک کنید تا کادر محاوره ای Select File to Send در روی صفحه نمایش ظاهر گردد.
در کادر محاوره ای فوق شما کافی است فایل مورد نظرتان را انتخاب نموده و بر روی کلید Open کلیک نمایید و در کادر محاوره ای Send file بر روی کلید Send کلیک کنید تا عمل ارسال انجام پذیرد.
ارسال پیغام به صورت متن
بعد از اینکه به شماره مورد نظرتان متصل شدید در پنجره اصلی برنامه Hyper Terminal شما به صورت مستقیم می توانید متن مورد نظرتان را تایپ نمایید. متن تایپی در این قسمت برای دوست شما که به کامپیوتر او توسط برنامه Hyper Terminal متصل شدید نیز قابل مشاهده می باشد.

مشخص کردن محلی برای ذخیره سازی فایلهای دریافتی
شما به سادگی می توانید محلی را برای ذخیره سازی فایلهای دریافتی از طریق برنامه را به صورت پیش فرض تعریف نمایید. برای این منظور از منوی Transfer گزینه Receive File را انتخاب نمایید تا کادر محاوره ای مربوطه در روی صفحه نمایش ظاهر گردد. در کار محاوره ای فوق شما با کلیک نمودن کلید Browse می توانید محلی را برای ذخیره سازی فایل دریافتی تعیین نمایید.

ذخیره سازی اتصال
بعد از برقراری ارتباط از طریق برنامه Hyper Terminal، شما می توانید اتصال فوق را برای استفاده مجدد ذخیره نمایید. برای این منظور از منوی کشویی File گزینه Save را انتخاب کنید. با این کار اتصال شما با اسمی که شما برای آن مشخص نموده اید ذخیره می گردد، برای برقراری اتصال برای دفعات آتی، در زیر منوی Accessories < All Programs < Start HyperTerminal Communications کافی است به روی نام اتصال فقط کلیک کنید.

قطع نمودن اتصال
بعد از اینکه فایل های موردنظرتان را برای دوستانتان ارسال کردید و یا از آنها دریافت کردید، برای قطع نمودن اتصال به روی گزینه Disconnect کلیک نمایید تا اتصال شما قطع گردد.
نوار ابزار برنامه Hyper Terminal
در نوار ابزار برنامه HyperTerminal مجموعه دستورات پراستفاده به صورت آیکونهایی در دسترس شما قرار گرفته است. در صورتی که نوار ابزار برنامه در زیر نوار منوها وجود نداشت از زیر منوی View گزینه ToolBar را انتخاب کنید.